Bende sevdim.
Sonsuzluklarla, kıyaslamayacak kadar sonsuz bir şekilde...
Göz denen zindanda bende kaldım,
Umutsuzca serbest kalmayı beklerken...
Yanındayken çok uzak hissettiğim,uzaktayken
içimin derinliklerinde dibine kadar yaşadığım...
Baktığım halde bakmakla yetindiğim,bakamazken her saniyesiyle düşündüğüm...
Yağmur yağarken sevinçle koştuğum gökkuşağına,ulaşmadan kara dönüşen yağmurun hüznü ve içimdeki kayaları aşındıran mutsuzluk dalgaları...
En kötü kalabalıklarda bile sessizliğe dönüştüren,
Şimdikimi geçmişle bozan ve yaşanmamış geleceğimi süsleyen...
