Giderek uzaklaşan,
Uzaklaştıkça artan şu özlemimi neyleyim.
Çocuk gibi vazgeçemeyişim ve inadım,
Sevginin karanlığında boğmaya mahkum ediyor beni.
Gün geçtikçe ağırlaşan yükün altında,
Telaşla daha fazla güç arıyorum;
Kaldırmak için, dayanmak için.
Altında boğulmayayım diye.
Aklımın içinde sıkışıp kalan,
Seni anımsatan notalarla başım dertte.
Biraz hayatla, biraz da Tanrıyla.
Boğulmamak için boğuluyorum.
