Alınma en ufak söze kabaran kalbim.
Sevdiklerine kapını cesurca sen açtın.
Geçmişteki her bir söz,
Açtığın kapından içeri girmez mi sandın ?
İçinde kaynayan kanın heyecanı,
Hepsini isteğinle uzattın.
Akan her damladan,
Kaçını görürler sandın ?
Sen değil miydin hülyalara dalan ?
Sevginle harmanlayıp, uzunca sıralayan.
İçinde yanan ateş boşa,
Bilmez misin gördükleri sadece bir duman!
Sonra sana kızıp darılmadılar mı ?
Dediler sen hep olumsuzsun..
Küsmediler mi, kırmadılar mı seni ?
Şimdi hayallerinden kaçından umutlusun ?
Ne derler senin için duyar mısın;
Uslanmaz, hassas ve çocukmuşsun...
Bu sözlere izin verdiğin kişilere,
Oysa en güzel yerini taht yapıp da sunmuşsun...
