Ruhum, eğik gölgeme asılmış...
Sığamıyor artık hiçbir yere.
Kaçmak istiyor bedeninden;
Kimsesiz,sonsuz yerlere...
Dıştan salıncak gibi görünür,
Sallanır durur ama kötüdür.
İntihar ipiyle çoktan tanışmış,
Binlerce kez ölmeye alışmış.
Geriye kalan,
Arkamdaki gölgem.
Ay çoktan gitmiş,
İstesemde yetişemem.
Karanlık basmış,
Kör olmuş sabahın şafağında.
Ölmüş gitmiş,
Kimsesiz ölüler diyarlarına.
Etrafta milyarlarca kum taneleri ;
Rüzgarla sağ sola savrulan.
Hiç görülmeyen, görülemeyen,
Belki görünmez biri belki de görünmek istemeyen...
Ölüm notaları gereksiz,
Ruhumla aramdaki mesafesizlikten.
Bir varmış, belki de hiç yokmuş;
Ayağıma düşen gölgem benden acizken...
