toneel liefde

hoofdstuk 19

Vandaag is het weer een nieuwe schoolweek die ik moet doorkomen.
We moeten deze week ook de voorbereidingen doen voor het feestje op vrijdag.
Met moeite kom ik mijn bed uit.
Ik geef Louise een duw tegen haar zij terwijl ik "Wakker worden Doornroosje" schreeuw.
"Moet dat nu?"
Ik negeer Louise's opmerking, ze heeft altijd al een ochtend humeur gehad.
Na een korte tijd zit ik gedoucht en aangekleed beneden aan de eettafel.
Al ontbijtend zit ik te wachten op Louise die nog boven bezig is.
Een enorm lawaai komt de trap af en de keuken in.
Het zijn Lars en Dave.
Lars zegt "Hoi" en loopt door naar de koelkast om wat te drinken te pakken, maar Dave blijft staan.
"Ben je gewoon op tijd beneden?" zegt hij nep verbaast met een mengeling van trots.
Ik negeer zijn opmerking en eet verder.
"En je zit helemaal alleen?"
Nog steeds reageer ik niet op Dave.
"Negeer je me nu? Wat kinderachtig van je".
"Er is een verschil tussen negeren en niet antwoorden omdat je eten in je mond hebt".
"Ach gut, je zou toch eens met volle mond praten".
Ik besloot daar weer niet op te reageren.
Dave was blijkbaar ook klaar met het gesprek en draaide zich om naar de koelkast.
En net op dat moment kwam Louise binnen.
Lekker op tijd Louise.
Zo snel Lars en Dave binnen waren zo snel waren ze ook weer weg nadat ons 'gesprek' was afgelopen.
En als Louise en ik ook klaar zijn gaan we naar school.

We zitten nu bij handvaardigheid.
De opdracht is om een beeld te kleien wat uit je onderbewust zijn komt.
Daarom staat er rare oerwoud muziek op en loopt de juffrouw rond rare geluiden te maken.
Ik probeer wat te maken maar het lijkt meer op een homp klei met rare uitstulpsels.
Louise zit naast me ook wat in haar klei te duwen.
"En dames voelen jullie al inspiratie uit jullie diepste gevoelens van jullie ziel?"
"Nee" antwoord Louise droog.
"Mevrouw Conley heeft u geen grote wens die je wilt verbeelden?"
Ineens schiet er een idee in mijn gedachtes en begin ik haastig te kleien.
Een half uur later roep ik trots de juffrouw dat ik klaar ben.
Ze komt naast me staan en is aan het turen naar mijn beeld.
"Een eeuh hele mooie..... olifant mevrouw Williams".
"Het is een eenhoorn juffrouw geen olifant".
"O eeuh hoe bent u op dat idee gekomen dan?"
"U vroeg aan Louise of ze geen grote wens had en toen dacht ik aan mijn wens om een eenhoorn te krijgen".
"Zeer origineel mevrouw Williams".
Tevreden leg ik mijn beeldje naast de oven om het te laten bakken.
Als ik terug kom bij mijn plaats zie ik dat Louise nu ook verwoed aan het kleien is.
"Eindelijk een idee gekregen?"
"Hmhm".
"Wat maak je?"
"Een toverstaf".
"Hoezo dat nou weer?"
"Ik wil al mijn hele leven kunnen toveren".
"Zeer origineel mevrouw Conley" doe ik de juffrouw na.

"Kom we gaan deze winkel in!"
"Nee Louise dat is een kinder feestwinkel".
Toch loop ik Louise achterna de winkel in omdat ik weet dat ik nooit zal winnen als ik de discussie aan ga.
Terwijl ik de winkel in loop komt Louise op me afgerend met een piñata in haar handen.
"Kunnen we deze nemen please?"
"Louise het is een feestje voor zeventienjarige niet voor peuters".
"Pleaseeee" ze zet haar puppy oogjes op.
"Nee!"
Even later lopen we de winkel uit met wat feestartikelen en loopt Louise met de piñata in haar handen.
Thuis aangekomen ruim ik de spullen op en is Louise nog steeds met die irritante piñata bezig.
"Lou ik weet dat je de piñata leuk vind maar je kan hem toch wel eventjes met rust laten?"
"Leeg?"
"Wat leeg?"
"Hij is leeg!"
"Wat is leeg?"
"DE PIÑATA IS LEEG!"
"Ja dat is normaal je moet hem zelf vullen met snoepjes".
"We hebben geen snoepjes".
"We hebben nog een hele week om Jouw snoepjes te kopen Lou".
"O".

De rest van de week bereiden we de laatste dingen voor, nodigen mensen uit, en waarschuwen we de buren.
Tot dan dat het eindelijk vrijdag avond is.
"Wie komt mij nog helpen met de tafel te verplaatsten?"
"Waar is al het drinken gebleven?"
"Help kan iemand de deur open doen?"
"Wie heeft de sleutel van mijn kamer gestolen?"
"Alles staat klaar laat ze maar komen".
"Hé daar zijn de eerste mensen al!"