toneel liefde

hoofdstuk 14

Het is een hele lange tijd geleden da ik heb geschreven sorry het spijt me heel erg. Hier is dan alvast een klein hoofdstukje er komt meer!

Ik val met een klap op de harde grond van de gymzaal.

Veel tijd om op adem te komen heb ik niet want Lars begint direct met te kietelen.

Nou ja kietelen? Ik vind het eerder slaan, maar toen ik dat zei kreeg ik te horen dat ik me aanstelde.

"Lars hou alsjeblieft op je doet me pijn!"

"Ach stel je niet aan je hebt mij ook pijn gedaan".

"Helemaal niet ik heb je met geen vinger aangeraakt".

"Dat zei ik ook niet je hebt me geestelijk pijn gedaan".

Ik zei niks terug.

Niet omdat ik niks wist te zeggen, maar omdat ik gewoon bijna geen adem meer had om mezelf nog in leven te houden.

"Auw!!".

Dat was Lars ik had hem nu wel fisiek pijn gedaan.

"Auw!!".

Weer Lars ik was hem zo hard aan het bijten als ik kon.

Lars rolde van mij af en ik rende meteen mijn vrijheid te gemoet.

In een hoek bleef ik uit staan hijgen.

Lars zat nog op de grond waar we zonet heen en weer hadden liggen rollen en hield zijn arm vast.

Ik had hem echt hard gebeten.

Ik loop naar Lars toe om mijn excuses aan te bieden.

"Sorry Lars het spijt me heel erg maar ik wi... Je bloed!!"

Langs Lars zijn pols loopt een klein straaltje bloed.

"Je moet naar het ziekenhuis!, bel de ambulance!, iemand?!, anders gaat hij dood!"

"Rosie draai niet zo door ik moet alleen naar de schoolverpleegster",

Ik hield abrupt mijn mond en hielp Lars omhoog.

Samen liepen we naar het kamertje van de schoolverpleegster.

Lars liep naar binnen maar ik werd door de verpleegster terug naar mijn les gestuurd.

Aangezien ik geen lessen meer had voor deze dag ging ik samen met Louise naar huis.

Pas toen ik thuis op de bank zat samen met Louise zag ik Lars weer voor me in zijn knal roze outfit.

Mijn melige bui kwam weer terug en na een tijdje lagen Louise en languit op de bank te schater lachen.

"Laat me die foto nog eens zien Louise!"

"Ik heb hem naar je toe gestuurd".

Ik pak mijn telefoon en open de foto.

Lars verschijnt in mijn beeld met een boos kijkend hoofd en roze kleding.

Ik lach zo hard dat ik me verslik in mijn eigen speeksel.