Aşk Ve Yalan

8.BÖLÜM "GERİ DÖNÜŞ"

Helloo... selamlar nasılsınız. Bölüm yine gecikti ama elimizden geleni yapıyoruz. Neyse çok fazla uzatmayayım iyi okumalar diliyorum.😊

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

¤¤¤¤¤¤

"Sana son bir şans veriyorum Ateş, o kızı vereceksin bana!"

O gün kimden bahsediyor acaba diye düşünürken bahsettiği kişi benmiydim yani? Neden beni istiyor ki? Kardeşi miyim gerçekten? Kafam çok karışmıştı. Gözlerimi Ateş'ten çekip arabaya bindim ve neler yaşayacağımı bilmediğim, hiç tanımadığım bir adamla yaşayacağım hayatıma doğru ilerledim.

Yaklaşık yarım saat yol gittikten sonra araba 2 katlı ve geniş bir bahçesi olan yerde durdu, şoför inip kapıyı açtı. Kardeşim diyen adam bana gülümseyip eli ile inmem için kapıyı gösterdi. Bir şey söylemeden indim ve eve girdik.

Acaba bu adam gerçekten benim abim mi? Eğer abimse neden Ateş bana ondan başka kimsem olmadığını söyledi? Ateş Kumsal'ı kurtarmak için mi böyle bir şey söyledi? Ama eğer abim değilse bu adam benden ne istiyor ki? Bunları yakın bir zamanda öğrenmem gerek ve öğrenicem.

Eve girip salona geçtiğimizde eliyle koltuğa oturmamı işaret etti, bende oturdum o da benim karşıma oturdu. Bir süre gözlerimin içine baktı, sanki gözlerinde özlem vardı. Şefkat dolu bakışları beni huzur ile doldurdu. Ama hala korkuyordum ve kim olduğunu net olarak bilmiyordum.

"Seni çok özledim Damla. Biliyorum beni hatırlamıyorsun ama şunu bil ben sana asla zarar vermem, o yüzden sakın korkma benden." diyerek sessizliği bozdu. "Şuan durumun için her şeyi bir anda söylemem belki çok doğru olmaz kendin hatırlaman daha sağlıklı sadece bir şeyi bilmeni istiyorum, sadece benden korkmaman için." Ne söyleyecegini tahmin ediyorum ama duymaya hazır mıyım bilmiyorum. "Ben senin abinim." Tepki vermedim içimde bir şeyler koptu. Sessiz kalmakla yetindim. "Sana herşeyi zamanla hatırlatıcam ve herşey eskisi gibi olucak söz veriyorum." dedi. Ne diyeceğimi bilemedim. Yalan söylemiş, bana yalan söylemiş. Bakışlarımı yerden çekip ona baktım.

"Eğer dediğin gibi sen benim abimsen hafızamı kaybetmeden önceki hayatımı biliyor olmalısın. Önceki hayatımın nasıl olduğunı öğrenmek istiyorum. Seni öğrenmek istiyorum." dedim, kısa bir süre sonra konuşmaya başladı.

"Senin çok güzel ve huzurlu bir hayatın vardı Damla. Ben asla yaşadığım hayata seni sokmadım kimse kardeşim olduğunu bile bilmiyordu. Sen de çok başarılı bir doktorsun. Senin ailen sadece benim Damla başka hiç kimse değil. En yakın arkadaşın Cansu var birde o da senin gibi doktor aynı hastanede çalışıyorsunuz. birbirinize çok güvenirsiniz." Cansu davetteki kızıl saçlı kız olmalı. Adım Cansu demişti, ama malesef hatırlamıyorum.

"Peki sen... hiç huzurlu bir hayatın varmış gibi durmuyor, o halde benim nasıl böyle sıradan ve normal bir hayatım olabiliyor?"

"Bunların hepsini zamanla öğreneceksin, her şeyin bir zamanı var birden bire herşeyi söyleyemem zaten kısa süreli bir hafıza kaybı eninde sonunda tüm gerçekler ortaya çıkacak." Umarım, umarım en kısa zamanda hatırlarım ve her şey ortaya çıkar.

ATEŞ KARA

Eve vardığımızda hiç konuşmadan çalışma odama gittim, Kumsal'da bir şey söylemeden odasına gidip uyudu. Konuşmak istemiyorum bu yüzden onunla konuş.ayı yarına bıraktım. Neden bu kadar kötü hissediyorum? Bu kız benim neyim ki bu denli değişik hisler yaşıyorum? Muhtemelen bir daha görüşemiyeceğiz. Peki Aras ne olucak? Onun bu yaptıklarını es geçemem! Ama ne yapabilirim hiç bilmiyorum. Düşünecek halim bile yok. Kafam çok allak bullak oldu toparlanmam gerek. Bir kaç önemli dosyam vardı, onları halletmeye başladım.