Seni ne çok sevdim ben.Kaç göz yaşı kadar,kaç güneşsiz gece kadar.Sabahı bekler ya kırgın yürekler,vazgeçilmiş umutlar,yalnız ruhlar.
Seni bekler ya hani.Öyle bir bekleyiş işte benimki.Çıkarsız,umarsız..Hatta sonunun olmadığını bile bile..Yalnızca bekliyor olmak,vazgeçemediği için bekliyor olmak.Seni de,sabahı da..
Seni beklemek,en çıkmazıydı hayatımın.Ama gelmen bir sana bakardı,biliyorsun.
Sabahı beklemekse en rutini olmuştu artık.Gelmesi bir güneşe bakardı,o da gelirdi.
Geceleri sevmez oldum ben,geceler düşündürüyor.
Geceler ağlatıyor,geceler sessiz.Ve en çok bu sessizlik mahvediyor.
En çok yalnız olmak istemediğin zaman,en büyük sessizlikleri duyuyorsun,zor.
Kocaman duvarların arasında yalnızdı gecelerim.
Adına sensizlik dedim,adına yalnızlık dedim.
Bir uçurumun kenarına geri dönüşsüz götüren sonsuz sensizlikti gecelerim..
Çaresiz acılar içindeyim.
Gelsen ya sen,ben hep burada beklerim..
