Sana asla neden beni sevmiyorsun demiyorum.Asla neden hiç sana baktığım gibi bakmıyosun diye,yada asla neden başkasını seviyorsun diye sormuyorum.Bunlardan büyük acı duyuyorum,fakat sana sormuyorum.Neden seviyorum diye soramıyorsam kendime,sana da neden sevmiyorsun diye soramam çünkü.Belki bir daha asla böyle sevilmeyeceksin.Ama bu kalp sevildiğini değil sevdiğini seçiyor,biliyorum.
Hiç görmedin bendeki seni,hiç görmeye çabalamadın.Hiç istemedin yan yana durmayı,ben sadece bizi bir dakika yan yana görmek umuduyla saatlerce uyurken.Hiç düşünmedin belki de,sen hiç aklımdan çıkmazken.Adım hiç geçmedi kurduğun cümlelerde,benim her kelimem sana çıkarken.Yada en kötüsü mesela ; aynı şarkıda sen başkasını düşündün,ben yalnızca seni düşünürken.Bunlarda da aramıyorum neden,çünkü cevabını biliyorum.Sen sevmiyorsun beni seni sevdiğim gibi,sevmeyeceksin de.
Sen hak ettiğin kadar çok sevilirken,ben hak etmediğim kadar çok sevilmedim.Hepsi bu.
