Bu sefer bir hikaye anlatayım sizlere.
Bir kızın hikayesi.
Bütün acılara rağmen dik durmak zorunda olan bir kızın.
Benim.
Henüz 15inde.Hayatın bütün tecrübelerinin içinde genç,boyundan büyük hisleri içinde kaybolacak kadar küçük,umudunu kaybetmeye meyilli.
Yine aşık olmuş.Yine sevginin kelime anlamını bilmeyen birini seviyor,sırılsıklam.
Bir defa görebilmek için gülüşünü,hayatını hiçe sayabilecek kadar.
Fakat anlatamıyor,anlaşılmıyor,anlaşılmak için çabalanmıyor.
Sadece uzaktan izliyor olmak her gün biraz daha yakıyor canını,biraz daha ağırlaşıyor hissettiği.
Hain rüzgar çok sevdiği saçlarını savururken sevdiğinin,suratında belli belirsiz bir gülümseme oluşuyor.Saçlarına bile aşık.
Ancak yalnız yaşıyor bu aşkı,bir tek o seviyor.
Bir balığın martıya olan aşkı gibi.
Yalnız,bir o kadar daha yalnız.
Bir kız düşünün işte,ağlayamayacak kadar çaresiz.
Hissedemeyecek kadar kırılmış.
Bir hayat düşünün işte; biraz hüzün,bolca veda,bir anı,bin göz yaşı.
Hani şair demiş ya,17 yaşımsın diye.
İlk 'yazı'm,ilk kışım,
Yaşamı ilk fark edişimsin.
Sen de benim 15 yaşımsın.
Çok uzattım sanırım.
Sevmedi.Benim hikayem de bu kadar işte.
Tek kelime,3 hece,her gece.
