Görmek istemediğimden midir bilmem,gözlerinin hiç gözlerime değmeyişini anlatamadım kendime.Upuzun gecelerin doğmak bilmeyen güneşinde aklımda sen,fonda bitmeyen şarkılar eşliğinde senin bana hiç gelmeden sonsuz gidişlerini düşünürken buluyorum yine kendimi,çaresiz.Ya daha az acı vermeye başladığından,ya alıştığımdan bu bile üzmüyor artık.Bu kadar hissin hiç birini aynı anda birbirimize hissediyor olmayışımızdandır,dokunuyor olması.Ve sen hissetmedikçe ben hissizleştim,sen görmedikçe körleştim doğrulara.
Bu kadar büyük severken,dipsiz kuyulara benzer sevilmeyişlerimiz.Sevilmedikçe,dipsizleşmemiz
