Ve bugün yoksun.Tıpkı dünkü gibi,daha öncesi gibi,yarın olacağı gibi.Sen hiç olmadın ki yanımda,hiç olmak istemedin ki..Bedenler değil bizi engelleyen,sadece sensin.Çünkü biliyorum,sen isteseydin,sadece biraz isteseydin,biz birlikte gülebilecektik seninle.Olsun,bu da böyle olmuş olsun.
Seni seviyorum.
Başımı kaldırıp gökyüzünü seyrederken,müzik dinlerken,boş bir sokakta yapayalnız yürürken,denizi seyrederken aklıma gelmeni seviyorum.Herhangi bir filmde başrollere bizi yerleştirmeyi de,hatta sen beni hiç bilmezken senin için acı çekiyor olmayı bile seviyorum.
Seni seviyorum,hala.
Gel diyemiyorum,ama bekliyorum,bekliyorum işte.Çok acıtıyor bazen yokluğun,yada hiç olmamış olman.Ama biliyorum.Her ağladığımda gözlerimden yaş yaş değerin düşecek.Zamanla hiç olmamış olmana da alışıcam,ben de bir şekilde unutucam.Biliyorum.
Ama yoksun işte.Sanki hep yok olmak için girmişsin hayatıma,ve hayatıma girerken senden başka herşeyimi götürmüş gibisin.
Seni seviyorum,hem de bu sonsuz sevmeycek oluşlarına rağmen.
