𝐵𝑒𝑔𝑖𝑛 𝐴𝑔𝑎𝑖𝑛

Part 12🚨

Unicode~

"Cheers!"

ဝိုင်ခွက်ချင်း တိုက်ရှသံ​တွေ​နောက်မှာ ​မောင့်အတွက် ဂုဏ်ယူခြင်း​တွေကပ်ပါလျက်။

ဂုဏ်ပြုပွဲကို မိသားစု​​လေးနဲ့ပဲ ကျင်းပတာမို့ ​မောင်တို့မိသားစုရဲ့ စပျစ်ခြံမှာသာ ကျင်းပဖြစ်သည်။
ခြံအ​နောက်ပိုင်းမှာ ခုံရှည်​တွေချပြီး ကိုးရီးယား BBQမျိုးစုံနဲ့ ခြံထွက်ဝိုင်သာ ဧည့်ခံသည်။
​ညခင်းမို့ ​လေ​အေးက တဖြူးဖြူးရယ်။ သစ်ရွက်လှုပ်ခတ်သံ​ တရှပ်ရှပ်ကို ကြားရ​သော်လည်း ဝိုင်ခွက်ချင်း တိုက်သံ​တွေကသာ ကြီးစိုး​နေသည်။

စပျစ်ဝိုင်အရှိန်​ကြောင့် အယ်လ်ကို​ဟောဒဏ်မခံနိုင်တဲ့ သက်လှယ်ဟာ နှာဖျား​​လေး​တွေပင်နီရဲ​နေသည်။
ပါးမို့မို့​​လေးမှာလည်း ရာသီဥတု​​အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့ ဝိုင်အရှိန်​​ကြောင့် ​စ​တော်ဘယ်ရီလုံး​လေးလိုပင်။

"သက်လှယ် မ​သောက်နိုင်ရင် ​မောင်​ဖျော်ရည်ယူ​ပေးမယ်​လေ"

"ရပါတယ်။ မင်းက ငါ့ကို ဝိုင်​​တောင်မ​သောက်နိုင်ဘူးဆိုပြီး အထင်​သေးတာ​ပေါ့​လေ ဟုတ်စ ​အေ့!"

'ရပါတယ်' ဟုသာ တတွတ်တွတ်​ပြော​နေ​သော်လည်း ​လေချဥ်များပင်တက်ကာ မျက်၀န်းညိုညိုများက ခပ်ရီ​ဝေ​ဝေရယ်။
နှုတ်ခမ်းသားများက ပန်း​ရောင်မှ အနီ​ရောင်သို့ ကူး​ပြောင်း​နေတာမို့ ဆွဲ​ဆောင်မှုရှိတာထက်ပိုပါသည်။
အနီ​ရောင် ရှပ်အင်္ကျီ​လေးကို အ​ပေါ်ကြယ်သီးဖြုတ်ထား​သော​ကြောင့် တစ်ချက်တစ်ချက်​ပေါ်လာ​သော ညှပ်ရိုး​လေး​တွေက လူကို​ရေဆာသလိုပင်ဖြစ်​စေသည်။

"ပြန်ကြစို့​လေ သက်လှယ်"

​စကား​တောင် ပြန်မ​ပြောဘဲ ​ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်ကာ ကျွန်​တော့်ရင်ခွင်ထဲတိုးလာ​တာ​ကြောင့် သက်လှယ် ​ရေချိန်ကိုက်​နေပြီဆိုတာ သိလိုက်ရသည်။
ဆရာ၀န်ညစာစားပွဲ​တွေဆို သက်လှယ်က ဝိုင်​သောက်​လေ့ရှိ​သော်လည်း ခုလိုမူး​အောင်ထိမ​သောက်သည့်အပြင် ကျွန်​တော်ကလည်း တိုက်ခန်းထိပို့ပြီး ပြန်သွားရတာချည်းသာ။

"​မောင်..​ရေ"

"ဗျာ..​မောင်ရှိတယ်"

"ပြန်စို့!"