𝐵𝑒𝑔𝑖𝑛 𝐴𝑔𝑎𝑖𝑛

Part 16

"​မောင် ငါ့ကို ဘယ်​ခေါ်သွားမလို့လဲ"

"ဘာလဲ နှလုံးအထူးကုကြီး ဖြစ်ပြီဆို​တော့ ​မောင်​ခေါ်ရာ​တောင် မလို​က်​တော့ဘူး​​ပေါ့"

​​မောင်က က​လေးဆန်ဆန်​ပြော​တော့ ကျွန်​​တော်ရယ်မိပါရဲ့။ ဒီ​နေ့ မဟာတန်း​တွေ ဘွဲ့ယူရတဲ့​နေ့မို့ ဘွဲ့ယူပြီးချိန်ကစပြီး ​မောင်က စ​နေ​တော့တာ။
အခုလည်း ကျွန်​တော့်ကို မ​ပြောမဆိုနဲ့ ဘယ်​ခေါ်မယ်မသိ။ ကျွန်​တော့်မှာ သူ​ခေါ်ရာ​နောက်သာ။

"​မောင်.."

"ဟင်.. သက်လှယ်"

"ငါနဲ့ တွဲတဲ့၃နှစ်လုံး ငါ့​ဝေယျာ၀စ္စ​တွေ အကုန်လိုက်လုပ်​နေရတာ မငြီး​ငွေ့​ဘူးလား"

ကျွန်​တော်က​ပြော​တော့ ​မောင်က ခပ်ဖွဖွရယ်သည်။ ​မောင့်ပါး​​ပေါ်က ပါးချိုင့်ပိစိ​​လေး​တွေက ​မောင့်အပြုံးပန်းချီကို ​ဆေးခြယ်​နေ​လေရဲ့။
ကျွန်​တော်ပိုင်တဲ့ ​မောင်က ကား​မောင်းနေတဲ့ လက်​ချောင်းရှည်ရှည်​လေး​တွေကအစ ​မေးရိုးမျက်နှာကျ​လေးက အဆုံး သိပ်ကြည့်လို့​​ကောင်းလိုက်တာ။

"ငြီး​ငွေ့စရာလား အရူး​လေးရဲ့။ သက်လှယ်ကို စ​တွေ့တည်းက ​မောင်က ဟိုးအိမ်​ထောင်ရက်သားကျတဲ့ အချိန်ထိ အစီအစဥ်ဆွဲထားပြီးသား"

ဘယ်ဘက်လက်က ကား​မောင်းရင် ညားဘက်လက်က ကျွန်​တော့်လက်ကိုကိုင်ကာ နူးညံ့စွာအနမ်း​ခြွေလာသည်။ ​မောင့်အ​ပြောမှာ ကျွန်​တော်ဟာ တဖြုတ်ဖြုတ်​ကြွေဆင်းရင်း ပါးမို့မို့တို့ နီမြန်းသွားပြီ ထင်ပါရဲ့။

ချစ်သူသက်တမ်း ၃နှစ်ရှိသည့်တိုင် ကျွန်​တော်ဟာ ထိုစကား​တွေကြားတိုင်း ကျင့်သားမရစွာဖြင့် ရှက်​သွေးဖြာဆဲ။ ဒီလူနဲ့ ကိုယ်လက်နှီး​နှောဖူးတာ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါဆို​ပေမယ့် ​မောင့်ဆီက အိမ်​ထောင်​ရေးအ​ကြောင်းကြားရတိုင်း အရှည်သည်းမိပါသည်။
​မောင်ဟာ ကျွန်​တော့်ကို စ​တွေ့ချိန်တည်းက အ​ခြေအ​နေအများကြီးထိ ရည်ရွယ်ထားပြီးပြီဆို​သော အသိက နှလုံးသား​လေးကို နူးညံ့စွာ ​နွေး​ထွေးသွား​စေသည်။

"မင်း ငါ့ကို ဘယ်​ခေါ်သွားမလဲ မ​ပြော​သေးဘူး​နော်။ ငါ့ကို ပြန်​ပေးဆွဲမလို့ ကြံစည်​နေတာလား"