𝐵𝑒𝑔𝑖𝑛 𝐴𝑔𝑎𝑖𝑛

Part 10

Unicode~

"​မောင် ​ရောက်​နေပြီ သက်လှယ်"

​​မောင့်ဆီက စာရတာနဲ့ တိုက်ခန်း​အောက်ထပ်ကို အ​ပြေးအလွှားဆင်းခဲ့ရသည်။

အလုပ်သင်၀င်တာ ၁နှစ်ခန့်ရှိပြီဖြစ်တဲ့ ​မောင်က နှစ်၀က်​ကျောင်း​ခေါ်ချိန်နဲ့ အစီရင်ခံစာအတွက် ကျွန်​တော်​နဲ့အတူ ​ကျောင်းကို လိုက်ခဲ့မည်တဲ့။
အပတ်တိုင်း ကျွန်​တော်အတန်းချိန်​တွေရှိတဲ့​နေ့ဆို ​ကျောင်းထိလာပြီး ကြိုပို့လွန်းလို့ ကျွန်​တော့်အတန်း​ဖော်​တွေပါ ​မောင့်ကို သိ​နေကြပြီဖြစ်သည်။

"​မောင်!"

​​​ကားတံခါးကို မှီတွယ်၍ရပ်​နေ​သော ​မောင့်ကို ​ပြေးဖက်လိုက်​တော့ ကိုယ်လုံးသွယ်လျလျ​လေးက ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ အင့်ခနဲ။
​မောင်က ထုံးစံအတိုင်း နဖူးကဆံစ​တွေကိုဖယ်ပြီး ခပ်ဖွဖွနမ်းသည်။

"​​ည​နေကျ ​မောင်လာ​ခေါ်မယ်​နော် သက်လှယ်"

"​မောင်လာ​ခေါ်ရမှာ​ပေါ့။ ငါ့ကို ပစ္စည်း​တွေ မနိုင်မနင်းဖြစ်​စေချင်လို့လား"

ဟုတ်ပါသည်။ ကျွန်​တော်ဒီ​​နေ့ည​နေမှာပဲ ​မောင့်အိမ်ကို ​ပြောင်း​နေဖို့ စိတ်ကူးထားသည်။ ကျွန်​တော်​နေတဲ့ တိုက်ခန်းက တစ်နှစ်စာချူပ်သက်တမ်းပြည့်​တော့မှာမို့ သက်တမ်းမတိုး​တော့ဘဲ ​မောင်နဲ့​နေဖို့သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
မဟုတ်ရင်​တောင် ​မောင်က ကျွန်​တော့်တိုက်ခန်းလာပြီး တကူးတက၀င်ကြိုရတာမို့ မသက်သာလှ။

"သက်လှယ်ပစ္စည်း​တွေ သိမ်းပြီးပြီလား။ ​မောင် ​စော​စော လာပြီး ကူ​ပေးမယ်​လေ"

"​​တော်ပါပြီ။ ​မောင့်​မေ​မေ​ခေါ်ထားတာဆို။ သွားပြီမှ ငါ့ဆီလား။ တစ်ခါတ​လေမှသွား​​တွေ့တာကို ​နောက်ဆံတင်းမ​နေနဲ့"

စကားတ​ပြော​ပြောဖြင့်ပင် ​ကျောင်းသို့​ရောက်လာခဲ့သည်။ ​ကျောင်း​ရောက်​တော့ ​ဆေးပညာဌာနသွားရတာချင်း တူ​​သော်ငြား ဌာနခွဲက မတူတာ​ကြောင့် ​မောင်လည်း ​မောင့်လမ်း​မောင် ကျွန်​တော်လည်း ကျွန်​တော့်အတန်းကျွန်​တော်သာ သွားရသည်။