Bus [ TK]Short Story ✅

08

දවල්ට කෑම කන්න බස් එක නතර කලේ පොඩි කඩ පේලියක් තියෙන තැනක...

මුකුත් අමුතුවෙන් ගන්න දෙයක් නැති නිසා මම බස් එකෙන් බහින් නැතිව හිටියා....

දවල්ට කන්නත් පිරියක් නෑ...

ඒත්.. ටෙයොංග්... එයා හිටියෙ බස් එක නවත්තන්නෙ කොයි වෙලාවෙද බල බලා...

කුකී...... ඔයාට බැරිද මා එක්ක යන්න එන්න.. අනේ............ මට තනියම යන්න බෑ..

මුණත් කනපිට හරවං මගේ අතකිනුත් ඇද ඇද කියනකොට කොමද බෑ කියන්නෙ..... මමත් හා කියල එයා එක්ක එලියට ආවා..

..
..
..
..

බස් එකෙන් බැස්ස ගමන් මෙයා දහ අතේ දුවනවා....... මොනාද දෙයියනේ මේ කරන්නෙ... ලැජ්ජාවෙ බෑ...

නෑ..

මම මොකටද ලැජ්ජ වෙන්නෙ... එයා මගේ කවුද...

ඒත් මොකක්දෝ හේතුවකට මමත් ඉතින් පස්සෙන් දිව්වා....

එක කඩේකින් ලොලිපොප් පැකට් එකක් අරං අනිකෙන් අයිස්ක්‍රීම් එකක් අරං...
මං වටපිට බැලුවෙ ලොකු කලු ගලක් ඒම නැද්ද කියලා බලන්න..

මොකටද නෙවෙයි.. මගේ ඔලුව ගහ ගන්න.  අවුරුදු විසි හයක් නෙවෙයි. අවුරුදු හයක්ද කොහෙද මේකාට..

.
.
.
.

ඇවිද්දා ඇවිද්දා දැං එකම කඩේට දෙතුන් පාරක් ගියා.. මම කලේ එතකං එතන බංකුවක ඉදං ඉන්න එක... අන්තිමට සල්ලි ඉවර උනාද දන්නෑ මගේ ගාවට ආවා..

කුකී.. අපි යං....

මම ඇහි බැමක් උස්සලා ඇහුවෙ ඇයි කියලා... මෙයාගෙ මුණ හතරැස් වෙලා....

ඒත් මුකුත්ම නොකියා අඩියත් හයියෙන් හයියෙන් බිම ගගහා එයා බස් එකට ගිය නිසා මාත් ගගහා හිටිය ගේම් එක පැත්කින් දාලා ඒ පස්සේ දිව්වා....

.
.
.
.

🚌