KATİL

3.Bölüm

Öncelikle merhaba...
Aşağıdaki küçük yıldıza basarak,yorum yaparak ve benı takip ederk hikayeye başlaya bilirsiniz❤️

3.Bölüm

Korkudan titreyen bedenimi durduramazken sonkez çığlık atıp ondan kurtulmak için çabaladım.
Ama yapamamıştım.O benden fala güçlüydü,kelepçe gibi yapıştığı kolumdan tutup hiç bilmediğim yollardan götürmeye başlamıştı.

"Bı-bırak beni...Ya yal-yalvarırım bırak giderim bu şehirden lütfen bırak beni."Sözlerim belki onda etki yapar diye şansımı denemiştim ama sonuç kocaman bir hiçlikti.
Sıkıca tuttuğu kolumu bir an bile bırakmazken,ayağımın aniden boş çukura girmesi ile çığlık atıp yokuş aşağıya doğru ikimizde yuvarlanmaya başlamıştık.Kollarını sırtımda hissettiğim de asla yapmamam gereken şeyi yapmış onun kocaman kollarına sığınmıştım.Demek ki doğruymuş,denize düşen yılana sarılırmış.

Sonunda ikimizde durduğumuzda bir kaç saniye nefesimi tutmuş öylece onun kollarında kalmıştım.
Ona dönüp bakmamıştım.Kendimi biraz daha toparladığım da kollarından çıkmıştım ama kurtulamamıştım.

Çünkü biraz önce olduğu gibi ahtapot kollarını belime sarmıştı.

"Lanet olası bırak artık beni!"
Avazım çıktığınca bağırdım ama sesim sadece ormanda yankı yapmış kendime geri dönmüştü.Arkamda ki adama hiç bir etkisi olmamıştı.

"Ne sandın!?Seni o kocaman evde yalnız bırakacağımı'mı?Sence ben aptal'mıyım?ı"

Kulağımın hemen dibinde duyduğum ve tenime dokunan nefesi ile öylece bedenim tüm hareket işlemini kaybetmişti.

"Her saniye seni izledim.Evden çıktığın da yüzünde ki o mutlu anı.uçurumda ki korkunu!Her şeyi teker-teker izledim."

Beni oyuna getirmişti.

Gerçek "DANK" diye kafama çarptığın da avuçlarımın içine aldığım taşı tüm enerjimle kafasına geçirdim.
Benden bunun beklemiyor olacak ki hemen bırakmıştı beni.
Ondan biraz uzaklaşıp tepkisine baktım.
Eli ilk önce kafasına gitti.
Diğer kolunun üzerinde otururken parmaklarına gelen kanla gözleri beni bulmuştu.

Ben kalkıp bana vurmasını,bağırmasını beklerken hiç beklemediğim hatta hiç mi hiç beklemediğim bir şey yaptı.
Güldü.

Evet baya baya güldü.
Biraz önce belimde olan ellerini toprağın üzerine bırakıp kahkaha attı.
Ve kahkahası tüm ormanda yankılanmıştı.Çok korkutucu bir manzara vardı şu and karşımda.
Bu halinden korktuğum için biraz geriye gittim.
Bu adam ruh hastasıydı,psikopatdı ve en önemlisi bir katil di.

En önemlisi ise şu anda bu adamla ben aynı ortamda ve yanındaydım.

Elleri sonra ise taşı vurduğum kafasına gitti.

"Kan...Çocuklukta en nefretim ettiğim renk kırmızıydı.Ama büyüdükçe sevmeye başladım.Şimdi bir kez daha sevdim."
Dedi ve bir anda ayağa kalktı.

Kolumdan tuttuğu gibi beni de ayağa kaldırdı.
O kadar çökmüş haldeydim ki ne yapacağımı kestiremiyordum.Adeta düşünce yapımı kaybetmiştim.