KATİL

7.Bölüm

Hello<3
Aşağıdaki küçük yıldıza basmayı ve yorum yapıb takip etmeyi unutmayın💬⭐️

•••
1 Hafta Sonra

"Bırak beni!"
Diye bağırdım tüm gücümle.Ama karşımda kim vardı bilmiyorum beni bırakmıyordu.
Sıkıca bileğimi tutmuş bırakmıyordu.

"Unut bunu."
Yüzünde ki taktığı maskenin altından konuşmuştu.
"Sesin..."
Tanıdıktı sesi.Bir yerlerden hatırlıyordum ama nereden bilmiyorum.

"Ben burdayım.O ben değil."

Bir kadın sesi dahil oldu bu konuşmaya.
Etrafa baktım ama yoğun sis,dumanın içinden görüne tek-tük ağaçlar ve griye çalan gökyüzü.
Ben ve karşımdaki adamdan başka kimse yoktu burada peki nereden geliyor'du bu ses?

"Ben buradayım."

Karşımdaki adam kaskatı kesilmişti.Bileğimi bıraktığı gibi bir kaç adım uzaklaştım ondan.

"Elif..."
İsim çıktı adamın ağzından.Ama çok garip anlamda çıkmıştı.Özlem gibi...

Kafamı iki yana salladım.
Kaçmam gerekiyordu buradan.Daha fazla duramazdım burada.

Geriye dönüp adım attığım an karşımdaki beyazlar içindeki kadınla ağzımdan kocaman çığlık çıkmıştı.

Biraz önce burada kimse yoktu.

Derin şekilde yutkundum.

Up-uzun saçları vardı.Bunu kafasına taktığı büyük tüllü şapkadan görüyordum.
Fakat yüzün göremiyordum.
Çünkü şapkanın üstündeki tül buna engel oluyordu.

"Çok güzelsin...Çocuk'kende güzeldin.Eylül."

İsmimi biliyordu,çocukluğumda nasıl biriydim biliyordu.

"Ki-kimsin sen?"

Güldü...Gülmekten çok ağlamaklı gibi çıkmıştı sesi.

Ağzımı açıp konuşacaktım ki arkamdaki omzuma çarpıb kızın yani Elif olduğunu düşündüğüm kızın önünde durdu.

"Ya-yaşıyorsun..Sen ölmüştün?"

Kadın beyaz eldivenli ellerini kaldırıp adamın siyah maskesinin üzerinden yüzünü tutuyormuş gibi yaptım.
"Ben hiç ölmedim sevgilim."
Sonra elini adamın kalbinin üzerine koydu.
"Ben hep burada yaşıyordum.Ben hep buradaydım hepte burada olucam."

Neler oluyordu anlamıyordum.
Ben nerdeydım?Karşımdakiler kimdi?
Kafamı ellerimin arasına aldım.
"Lütfen Allah'ım lütfen bu bir rüya olsun.Ben artık uyanmak istiyorum lütfen."

Bakış açıma elbise girince kafamı yukarıya kaldırdım.
O kadın yani Elif tam benim karşımdaydı.

"Ben hep vardım.Sen ise sonra'dan geldin.Bu kalp,bu adam her şey bana ait.Yıllar önce de öyleydi şimdi'de.O yüzden senin ölmen şart Mayıs!!!"
Daha ne olduğunu anlamadan tam kalbime hançer saplamıştı.

"HAYIR!!!"
Gözlerimi açtığım an beyaz tavanla karşılaşmış hemen uzandığım yataktan kalkmıştım.
Koluma takılan serumu ve kokudan da buranın bir hastane olduğunu hemen anlamıştım.

Üzerimdeki hastane elbisesine bakıp gözlerimi devirdim.
Ter içinde kalmıştım.
Gördüğüm rüya...Hayır hayır kabus yüzünden hala kendime gelemiyordum.
Üzerimden tır keçmiş gibiydi.Sanki günlerdir hiç haraket etmeden uyuyormuş gibi.

Sahi ben ne zamandır uyuyordum?Bu gün ayın kaçıydı?

Kafam kazan gibiydi.
Gözlerimin önüne kabus gelince derince yutkundum.