KATİL

9.Bölüm

Merhaba))
⭐️ ve 💬 yapmayı unutmayın

•••

9.Bölüm

Saatlerdir gözlerimi karşımdaki beyaz duvardan ayırmıyordum.
Buraya nasıl gelmiştim,yatağa ne zaman yatırılmıştım hiç bir şey hatırlamıyordum....O an neler olmuştu bilmiyordum.

Sadece gözlerimi açtığımda üzerimde Yiğiti görmüştüm ondan gerisi yoktu.

Hiç bir şeyi hatırlamıyordum.Kafamı ellerimin arasına aldım.Kazan gibiydi resmen kafamın içi.Oda üzerime doğru geliyordu sanki nefes alamaıyordum.

Burada daha fazla kalamayacağımı farkettiğimde hemen çıktım odadan.
Koridor karanlıktı saat gecenin kaçıydı bilmiyordum.Merdivenleri indiğim gibi salona girdim.İçerisini sadece dışardan vuran ışık sayesinde biraz ışıklıydı.Loş bir ortam vardı.Parmaklarımın ucunde bahçe kapısına doğru adımladım.Elimi açmak için uzattım.

"Hala benim yanındasın ama kaçmaya çalışıyorsun."
Duyduğum Yiğit'in sesi ile çığlık atıp sırtımı cam kapıya yasladım.

Cayır-cayır yanan şöminenin hemen karşısındaki tekli koltukta oturmuş kafasını koltuğun başlığına yaslamış ve gözlerini kapatmıştı.
Gözlerimi kısınca anlamıştım.Salona giridğim de fark etmemiştim.

"Ben...Ben buraya nasıl geldim?Sen beni nasıl buldun?"
Sırtımı soğuk camdan ayırıp bir iki adım attım ve ona yaklaştım.Elindeki bardaktan bir şey içtikten sonra gözlerini açtı ama bana bakmadı.Sadece tavana baktı.

"Şeker fabrikası gibi kokuyorsun."
Ani dediği sözler karşısında sadece ağzım balık ağzı gibi açıldı.Kalbim tekledi bir anlık.Sadece bir anlık.

"Ben sana nasıl kokuyorum diye sormadım.Sana beni nasıl bulduğunu sordum."
Kendime geldim ve hala deli gibi merak ettiğim soruyu ona 2-ci defa sordum.
Ama o hala gözleri açık tavana bakıyordu.Sinirlerimi bozuyordu iyice.Tüm psikolojimi bozmuştu.

Yanı başımda duran ne olduğunu bilmediğim bibloyu onun olduğu tarafa fırlattım.
"Bütün psikolojimi bozuyorsun.Bana cevap ver dedim.SEN BENİ NASIL BULDUN?"Sonlara doğru sesim yükselince kalkar o da bağırır diye düşündüm.Ama o tam aksine elindeki bardakta olan son içkisini yudumladı.

Gözlerimin önüne gelen saçlarımı canımı acıtacak şekilde geriye atıp biraz daha yaklaştım ona.Ağzımı açtığım an

"Ben seni kaç metre öteden tanırım.Hastanede tam önümden geçip giderken seni tanıyamayacağımımı düşündün?Yada seni bulamayacağımımı?Eylül gerçekten bunu düşündün mü?"

Gerisini Yiğit tamamlamıştı.Ben sadece yutkundum.
Kocaman salonda şömine de yanan odunların ve dışarıda yağan yağmurun sesinden başka bir çıtda çıkmıyor du odada. "Yerimi nasıl buldun?"

Dudakları tehlikeli şekilde yukarıya doğru kıvrıldı.Ama yine cevap vermedi.Bu daha da hırslanmama sebep oluyordu.Her şey üst-üste geliyordu ve ben bunu kaldıramıyordum.
"SEN...hastasın.Senin tedaviye ihtiyacın var."

"KES!"
Bir anda ayağa kalkıp elindeki bardağı üzerime doğru fırlattı.
Eyildiğim gibi bardak yanı başımdan geçip duvara çarparab milyon parçaya bölünerek yerlere dağıldı.Ağzımdan çığlık kopmuştu.