Apocalypse: Insides

Past Life Enemy

Chapter #7

Naririto kaming lahat sa salas. Seryoso at wala akong imik na tinitingnan ang mga bagong salta rito sa dorm ko. Isang lalaki at dalawang babae. I know them. I know them very well. Sila yung mga taong mabilis magbago ng isip at walang pag-aalinlangang tatalikuran ka.

Ipagkakanulo ka nila sa iba kapalit ng kagustuhan nilang pamunuan ang pagbabantay sa pagkain at mga lugar na mapagpapahingaan.

" Ang alam ko ay sa 4th floor ang mga dorms ninyo. Paano kayo nakapunta dito sa 2nd floor? " tanong ko sa kanila.

Nakita ko ang pagkataranta nila. I knew it. They will really do that. Nag-igting ang aking mga panga sa sobrang galit.

" U-Uhm... k-kasi–. " pinutol ko ang sinasabi niya.

" Kasi ano? Sagutin niyo ako ng matapat. Sa oras na magsinungaling kayo, palalabasin ko kayo ng dorm ko. " madiing sabi ko rito.

Nakita ko ang pagbigat ng kanilang mga paghinga at ang pamumutla ng kanilang mga labi. Matiim ko silang tiningnan.

" W-We run through hallways. I-Iniiwasan namin a-ang mga zombies n-na nasa labas. " sagot ni Tiffany.

" Lies. " maikling sabi ko rito.

" H-How do you know if we're really lying? " mapanghamong tanong naman ni Alisha.

Isa pang two-faced bitch.

" How? Gusto ninyong ilista ko lahat? " sagot ko sa kaniya.

Natahimik at nahinto ang lahat sa kanilang mga ginagawa. Mababakas ang pagkainis ko sa isinagot ko sa tanong ni Alisha.

" W-We aren't really lying... why won't you believe us! Hindi mo ba alam kung ano ang dinanas namin!? " umiiyak na wika ni Tiffany.

" Funny. I know what you did to get here. " seryoso kong pambabara ko sa kaniya.

Ngayon, nandidilim na ang ekspresyon ko habang nakatingin sa kanila. Hindi na ako magpapauto pa sa mga kasinungalingang sasabihin ninyo para lang magmukhang kawawa.

" Lilac... maybe they are traumatised.. hayaan mo na sila. " si Samantha.

Inilipat ko ang aking matalim na tingin sa kaniya.

" Traumatized? How dare they act traumatized when those people they left up there became their f*cking scapegoats. Am I correct? " galit kong tugon sa kaniya at ibinaling ang tingin sa tatlong mga sinungaling.

I heard Shaira gasped. I felt the boys got shocked of what they heard. Nanginginig at hindi mapakali na tumingin sa aming lahat ang tatlo.

" Ginawa namin iyon para makaligtas!! Masama bang unahi– " hindi ko na pinatapos pa ang sasabihin ni Timothy at mabilis na pumunta sa kaniyang likod.

Nakapikit at tahimik akong nakatayo sa kaniyang likod. Naramdaman ko ang paghinto niya. Ganoon rin sa lahat ng nakakita.

" Oo, ginawa niyo iyon para makaligtas pero sa tingin niyo ba tama ang ginawa ninyo? Eh kung nanatilina lang kasi kayo sa mga dorm ninyo, edi sana walang namatay, di ba? Tandaan niyong mabuti Timothy, Tiffany and Alisha, hindi ako natutuwa sa mga isinagot ninyo sa akin. " madiin, madilim, at may pagbabanta kong bilin sa kanila.

Naglakad ako pabalik sa kinauupuan ko. Umupo ako at binigyan sila ng isang nakakatakot na ngiti. I will counter their attempts and I will their good nights a traumatic nightmare.

Binalaan ko na sila. Sa oras na hindi nila inisip ng mabuti ang mga ikikilos nila na hindi ko magugustuhan, hindi ako magdadalawang isip na iligpit sila ng tahimik. I will put them in a butterfly suitcase.

" Ituloy ninyo ang inyong mga ginagawa, Ruiz. Huwag ninyo kaming pansinin rito. " mahinahon kong utos sa kanila.

They flinched for a second and continue what they are doing. Ibinalik ko ang aking tingin sa tatlong mga sinungaling. Nakayuko ang mga ito at tahimik. Napapansin ko rin ang mga panginginig nila dahil sa takot.

" I warn you once, there won't be second chances. " saad ko at tumayo na.

Pumasok ako sa aking kuwarto at nagpalit ng damit. Kanina pa ako kating-kati na magpalit ng damit. Hindi ko kasi inaasahang magtatagal kami ng dalawang oras sa Weaponry Department. Tapos, isa't kalahating oras papunta lang doon. Haysst.

Umalis kami ng mga 1pm at nakabalik kami ng maga-alas kuwatro na. Pagod na nga kami galing sa pagkuha ng mga armas isama mo pa ang tatlong ito. Sumasakit ang ulo eh.

They are Timothy, Tiffany and Alisha. They are cousins at makikita mo iyon sa mga ugali nila. Naalala ko, sila ang unang lumapit sa akin at "nakipagkaibigan" matapos mamatay ni Shaira at kamuhian ako ni Edison. I thought I have once again a companion and friends to trust but I was fooled.

2 years after the virus spread, I found out what this 3 "fake" friends of mine did behind my back. First, they contributed on spreading fake news about me pushing my sister like figure friend, which is Shaira, into her own death. I was falsely accused and hated by the others because of that fake news. I'm weak and could not restort back.

Second, they act like my heroes so that I would think that they are all I have. They blackmailed me about them leaving me alone. Me, as an idiot, nagpadala ako sa mga sinasabi nila. And third, they made a contract with someone. The contract is to sell me, to sell my body to be specific, to their contractors. Mabuti na lang at may naawa pa sa akin at tinulungan akong tumakas mula sa shelter na iyon. They gave me enough clothes, foods, weapons and protection gears.

Mag-isa akong lumaban at pinrotektahan ang aking sarili hanggang sa magkita kami ni lolo. Magmula ng matutunan ko ang technique na itinuro sa akin ni lolo, nagturo ako sa iba't ibang lugar at marami akong natulungan.

Ngunit sa patuloy kong pagtuturo, nakarating na pala sa dating shelter na tinutuluyan ko ang balita tungkol sa akin. They became my enemies. Mag-isa kong pinrotektahan ang mga taong tinuruan ko ng technique. Alam ko kasing aalipinin nila ang kahit na sinumang tinuruan ko para lang makuha at matutunan ang technique na itinuro ko.

Dahil sa ako lang mag-isa, napagpasyahan ko na lamang na sirain at iligtas ang mga naalipin nila. Hindi ko sila pinatay bagkus ay hinarangan ko ang bawat masasama nilang mga balak. Hindi ko nais na may maalipin pa.

Ipinangako ko iyan sa aking sarili. Hindi ko sila hahayaan.