Apocalypse: Insides

Punishment ¹

Chapter #15

" Stay here. ", seryosong sabi ko at tinanggal ang kamay niya sa damit ko.

I unsheathed my weapon and walk towards the infecteds. Ng makatapak ako sa range ng pang-amoy nila, kaagad silang humarap sa kinaroroonan ko at umatake.

" Ate!! "

I swung my weapon up to the right and swung it up again to the left. One infected left... no, six more left.

Sinipa ko ang nasa harapan ko at iwinasiwas ang talim ng katana papunta sa kanan ko.

5 more to go.

Nilapitan ko ang sinipa ko kanina na ngayon ay pinipilit na tumayo. Itinarak ko ang talim ng katana sa ulo nito. Hinila ko pataas ang katana at hinarap ang apat pa na parating sa kanan ko.

I needed to stop the infecteds from coming down to this floor. This infecteds will irritated me even more.

" *Sigh. Finally done. ", sabi ko.

" You look like a different person when your fighting. You scared me though. I thought you're gonna leave me. Like mom... ", hinarap ko siya ng sabihin niya iyon.

" Hmm, do I? ", tanong ko habang ibinabalik sa lalagyan ang talim ng katana ko.

" Yes. Hindi lang po iyon. It feels like... you've done this a lot before? Hmm.. no, I... I can't explain it.. ", sabi nito.

Hahaha! This kid... hindi ako nagkamali sa napansin ko. Pamilyar rin ang pangalan niya. Caleb... !! Caleb! Ang napakabatang lalaki na nakapagpatayo ng isang malaking safe zone sa gitna ng syudad ng Lizandres!?

Bakit ngayon ko lang napansin!? Una pa lang, naramdaman ko na na masyadong pamilyar ang pangalan ng batang ito.

" Ate Lilac? "

" H-Huh? Bakit? ", tanong ko.

He's the one who created a strong safe zone in my past life and the hilarious thing of all.... he's calling me "ate Lilac".

" Kanina pa po kasi kayo tulala eh. ", sabi nito.

Oh shoot! Oh my gosh! Huwag mo akong tingnan ng nagpapakyut!

" Ahehehe~ may iniisip lang. Tara na? ", sabi ko rito.

Tumango ito at hinawakan na muli ang dulo ng t-shirt ko sa likod. Ah! Napansin ko lang. Kanina pa niya hawak ang lumang teddy bear na 'yan. Is it a gift from his mom?

Naglakad na kami pabalik sa mga kasama ko. Sa pagdating namin sa mga kagrupo ko, nakita kong nagsama-sama sila sa isang lugar. Ang iba ay nakabantay at ang iba ay magkakasama sa gitna at parang may ginagawa.

" Anong nangyari dito? ", tanong ko ng mas makalapit ako sa kanila.

Lahat sila ay napatingin sa akin ng ako ay magsalita. I can see the panic in their eyes. Tiningnan ko ang mga nakahandusay sa sahig.

" We're betrayed huh. Tsk. I should have killed them from the start. ", malamig kong sabi.

Tiningnan ko si Ruiz at si Alexander na nakayuko at kanina pa hindi umiimik magmula ng dumating ako. Nung una pa lang ay alam ko na kung bakit hindi nila masabi ang dahilan.

" Ano? Tatahimik na lang kayong dalawa diyan? We're betrayed, ano na ang gagawin nyo? Tatameme? ", sunod-sunod na tanong ko sa kanilang dalawa.

I glared at them wanting an answer from them.

" We're so— "

" Sorry? Kayo ang nagpigil sa akin na huwag paalisin ang tatlong iyon sa dorm ko. Wait... shit! ", I exclaimed.

Mabilis akong tumakbo sa hagdan at bumaba sa 2nd floor. I run towards my room and stop midway. A creepy smiled curved on my lips. I unsheathed my katana and walk slowly.

" I knew it. The rats are running away and stealing food from the tiger's den. ", I muttered loudly enough for them to hear.

Dalawang dipa na lang ang layo ko sa kanila at kitang-kita ko ang panginginig ng kanilang katawan. I want them dead but... death is too good for them.

" You betrayed me once again. So what should we d~o? ", I said.

" Papatayin mo kami? Sige! Gawin mo! Tingnan natin kung pagkatiwalaan ka pa ng mga kasama mo! Magiging mamamatay tao ka sa paningin nilang lahat! ", sigaw ni Timothy.

Bluffing huh. Nice try timothy but that won't matter to me.

" I can basically kill you right now but... after what you said. Death is too good for you. How abo~ut removing different parts of your body? That should do it, right? ", sabi ko at ngayon ay makikita ang takot sa kanilang mga mata.

I walk one step forward while smiling at them.

" Ate? "

Humarap ako sa likod at nakita si Caleb. Nagtatago ito sa gilid ng pader habang nakatingin sa akin.

" Ate!! ", sigaw nito kasabay ng naramdaman ko na hangin sa aking likod.

Mabilis akong humarap kay Timothy at walang hirap na sinangga ang kutsilyo na dapat ay tatarak sa akin.

" Who~a. Nice try Timothy pero hindi pa dumadating ang taong makakapatay sa akin. ", mapagbiro kong sabi sa kaniya at iwinasiwas ang aking katana pataas.

Tumalsik ang hawak niyang patalim at siya naman ay napaatras.

" Caleb, stay back and close your eyes. You don't want seeing me killing this guy right? ", malakas na sabi ko.

" But! They have not killed anyone! ", sigaw nito sa akin pabalik na nagpatawa sa akin.

" They already have. They will in the future. Ginagawa nilang guinea pig ang mga nakakasama nila para lang makatakas sila. So what should we do to them hm? Caleb? ", tanong ko.

Alam ko na nakikinig siya. Ang totoo niyan ay mas cruel pa sa akin ang bata na 'yan. And I know what he is thinking.

" Removing parts of their body will do. ", sagot nito.

See? Mas brutal pa ang batang iyan kaysa sa akin. Ahahahaha! I like it.

" And then? ", tanong ko ulit.

Alam kong meron pang kasunod iyon.

" Hang them outside. ", sagot niya.

Napangiti ako sa kaniyang sinagot at mabilis na lumapit kay Timothy. In a flash, I sliced his arms and legs.

" Aaaaaaahhh!! Ack!! Masakit! Bwisit ka! Papatayin kita! Aaaaahh! ", sigaw nito.

Kinalikot ko ang aking tainga dahil sa ingay niya. Inangat ko ang katana ko at hiniwa ang kaniyang bibig kasabay ng pagtilapon ng dila nito palabas.

Tingnan ko siya ng walang emosyon. Kulang pa ang kasamaang ginawa niyo noong nakaraang buhay ko. Hindi ko hahayaang may madamay pa kayo na buhay dahil sa pagiging makasarili n'yo.