Ψυχοσύνθεση

Μέρος 15ο : Πίσω στη ρουτίνα

Τι ταλαιπωρία κι'αυτή! Και το πιο σπαστικο ήταν ότι δεν φάνηκαν να δίνουν και ιδιαίτερη σημασία.. εξωφρενικό. Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ όμως και γι'αυτό έπιασα και την Ειρήνη απ'το χέρι πριν τους ορμήξει. ''Άστο.. δεν βαριέσαι;'' της κάνω και της γνέφω να πάμε κάπου αλλού , ενώ έπαιρνε βαθιές ανάσες ''Απορώ πως έχεις τόση υπομονή ορισμένες φορές'' λέει προσπαθώντας να κατευνάσει τον εκνευρισμό της ''είναι μία απ'τις πολλές αρετές μου..'' απαντώ προσπαθώντας να την κάνω να γελάσει με την υπεροψία μου. ''Αναισθησία λέγεται..'' αποκρίνεται σαρκαστικά. ''Χα χα.. μιτσ πλιζ'' της κάνω και αρχίζω να προχωράω αφήνοντας την πίσω ενώ σκάμε και οι δύο στα γέλια. ''Ας περιμένουμε τα παιδιά λέω εγώ'' είπε ενώ προσπαθούσαμε να βολευτούμε σε ένα παγκάκι λίγο πιο πέρα. με τον ήλιο να μας καίει.

''Κάτσε να τους πάρω ένα τηλέφωνο..'' είπα και άρχισα να ψάχνω το κινητό μέσ'τη τσάντα. ''Ευρήκα!'' είπα αγανακτησμένη διότι ήταν λίγο δυσέυρετο μέσα στις ψάθες και τα αντιηλιακά που βρίσκονταν μέσα στην τσάντα. Περίμενα λίγο μέχρι που το σήκωσε ο Στέλιος ''Έλα! Που είστε;'' ρώτησα περιμένοντας την απάντηση του. ''Εσείς που είστε;'' ερωτοαποκρίνεται. ''Ε...αα.. ε κοντά σε μία ταβέρνα, σε μια παραλία που δεν μπορείς να αναπνεύσεις'' είπα ''Αχα.. απολύτως κατατοπιστική!'' είπε σχεδόν ειρωνικά, αλλά κατα κάποιον τρόπο μετά από κάμποσο καιρό κατάφερε να με κάνει να χαμογελάσω. ''Ε, τι να σου πώ.. εσείς που είστε;'' επαναλαμβάνω την αρχική μου ερώτηση. ''Να σου πώ την αλήθεια και εμείς απ'έξω από μιά ταβέρνα είμαστε'' απαντά. ''Α! και πιο κάτω είναι μια παραλία.. φίσκα!'' συνεχίζει ενώ ακούγονται και οι άλλοι δύο από πίσω.

''Ε, κάπου έκει είμαστε, καθόμαστε σε ένα παγκάκι'' αποκρίθηκα ψάγνοντας το αντιηλιακό μέσα στην τσάντα, μήπως και με ανακουφήσει από το κάψιμο που άρχιζε σιγά σιγά να φουντώνει.. έχω και άσπρη επιδερμίδα, σαν γιαούρτι, οπότε πρέπει να προσέχω λίγο. ''Οκ, ερχόμαστε'' είπε και το έκλεισε. ''Έρχονται'' είπα και πήγα να απλώσω λίγο απ'το γαλάκτωμα. ''Τι βάζεις τώρα μωρέ, αφού θα μπούμε σε λίγο'' με επιπλήττει η Ειρήνη. ''Ξέρεις οι υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου διαπερνούν την επιφάνεια της θάλασσας'' απαντώ αλείφοντας λίγο τα χέρια μου. ''ποο.. χαζή, ιδιότροπη'' αποκρίνεται. ''Τι να κάνουμε φίλτατη; Έχω ευαίσθητο δερματάκι'' της είπα πειραχτικά.

''Μα που είναι;'' με ρωτάει η Ειρήνη, αφού είχαν περάσει σχεδόν δέκα λεπτά. ''Εδώ!'' είπαν δύο βαριές φωνές από πίσω μας λαχανιασμένα.. προφανώς η τρίτη δεν μπορούσε ούτε αυτό να πεί. ''Τι πάθατε;'' σηκώνεται η Ειρήνη να τους αντικρίσει, όπως και εγώ. ''Πατήσαμε κατα λάθος έναν κοιλαρά, και άρχισε να μας κυνηγάει με τη σαγιονάρα'' είπε ο Δημήτρης προσπαθώντας να πάρει μια ανάσα. '' Και εμείς το πάθαμε, αλλά προφανώς η γοητεία μας τον έκανε να υποκύψει'' είπα τινάζοντας τα μαλλιά μου. Κάτι μουρμούρισαν και μετά άφησαν τα πράγματα κάτω. ''Να ρωτήσουμε αν υπάρχει καμιά πιο ερημική παραλία εδώ κοντά;'' προτείνει ο Κωσταντίνος. Πως δεν το σκεφτήκαμε αυτό.. ''Ναι, γιατί όχι;'' αποκρινόμαστε, σχεδόν όλοι με μία φωνή. ''Οκ, πάω να ρωτήσω στην ταβέρνα'' λέει ο Στέλιος και άρχισε να περπατάει προς τα εκεί. Περιμέναμε λίγο και σχεδόν μετά από πέντε λεπτά ήρθε.