Ψυχοσύνθεση

Μέρος 2ο : Απλή...σύμπτωση!

Είχα απομακρυνθεί ήδη αρκετά απ'το σημείο συνάντησης,μέχρι που συνηδητοποίησα ότι πάνω στην ταραχή μου και τον πανικό μου δεν είχα σηκώσει το κινητό που είχε πέσει κάτω λόγω της μοιρέας σύγκρουσης και είχε ανοίξει σε χίλια δυό κομμάτια. Γυρνάω για να πάω να το πάρω,ενώ ταυτόχρονα προσεύχομαι να έχει φύγει από εκεί ο μοιραίος άγνωστος ο Στέφανος δηλαδή..ναί τώρα μάθαμε και το όνομα του,τι ωραίο όνομα. Ευτυχώς δεν γνωρίζει το δικό μου συλλογίζομαι. Φτάνω στο σημείο και δόξα το θεό είναι ερημιά.

Παίρνω το κινητό και σχεδόν τρέχοντας αλλάζω κατεύθυνση, λες και θα πετάγονταν από κάπου εντελώς ξαφνικά. Καθώς περπατάω προσπαθώ να το συναρμολογήσω. Αφού συνέδεσα όλα τα κομμάτια επιτυχώς πατάω το κουμπί ενεργοποίησης και απενεργοποίησης. Ανοίγει η οθόνη,το ξεκλειδώνω και σχεδόν αμέσως μου εμφανίζεται ειδοποίηση: ''είχατε δεκα εισερχόμενες κλήσεις από Ειρήνη Κολλητή''. Επιτόπου θυμήθηκα ότι την είχα πάρει τηλέφωνο,αλλά δεν πρόλαβα να της μιλήσω,καθώς είχα πέσει φαρδυά πλατιά στο χώμα.

Είχε βραδυάσει χωρίς να το πάρω χαμπάρι και η ώρα ήταν εννιά παρά τέταρτο. Δεν μ'αρέσει να κυκλοφορώ έξω τέτοια ώρα μόνη μου και είδικα στην γειτονιά που μένω που είναι και κάπως επικύνδινα. Απ'τις σκέψεις μου με διέκοψε ο ήχος κλήσης του κινητού. Το βγάζω απ'την τσέπη μου και βλέπω στην οθόνη το εικονίδιο της μητέρας μου,το σηκώνω και ακούω την αναστατωμένη της φωνή.

''Που είσαι παιδί μου; Έχει νυχτώσει! Που είσαι να έρθω να σε πάρω;''

''Έξω απ'το σπίτι είμαι μαμά,ηρέμησε!'' Απαντάω και κάνω ένα βήμα για να ανέβω το σκαλί της εισόδου. Πιέζω το κουμπί που βρίσκεται στη θήρα μας και αμέσως ακούγεται ο διαπεραστικός ήχος του κουδουνιού. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα έρχεται και ανοίγει η μητέρα μου.

''Έλα κορίτσι μου και ανησυχήσα! ''Τι έγινε;

''Τίποτα...άσε με λίγο τώρα πάω να κάνω ένα μπάνιο.'' Απαντάω,προσπαθώντας να αποφύγω μια συζήτηση μεγάλης διάρκειας. Θα της έλεγα εννοείται αλλά όχι τώρα. Ήθελα να μείνω λίγο μόνη,να ξεκουραστώ και να βυθιστώ στις σκέψεις μου.

Αρχικά πήγα στο δωμάτιο μου,πέταξα την τσάντα μου στην πολυθρόνα,έβγαλα τα παππούτσια και αφού φόρεσα τις ωραίες ασπρόμαυρες σαγιονάρες μου,πήρα μια πετσέτα και μπήκα στο μπάνιο. Άρχισα να γδύνομαι,με το που έβγαλα και το κάτω εσώρουχο μου βυθίστηκα στο ζεστό νερό που είχα αφήσει να τρέχει απ'τη βρύση πρίν λίγα λεπτά. Έπιασα τα μαλλιά μου κότσο για να μην βραχούν και έκλεισα τα μάτια μου για να απολαύσω αυτη τη μοναχική στιγμή χαλάρωσης και ηρεμίας. Σιγά σιγά άρχισαν να εισχωρούν στον εγκέφαλο μια πληθώρα σκέψεων..όπως τις περισσότερες φορές άλλωστε.