Yesterday and Sunrise

Chapter 05

"Yes, we won!" sigaw ko nang maubos namin iyong cups ng kalaban.

"And you're drunk." Drex replied, waiting for the cash prize, of course. Hindi ko alam kung magkano ba, but I think nasa 4 digits iyon.

I chuckled. "But I can still feel my sanity tho," sagot ko naman saka natawa. Hindi ko rin maintindihan kung bakit ba ako natatawa. Gusto kong pigilan iyong sarili ko sa mga ginagawa ko but I don't know how to control it. Parang lahat ng nasa isip ko ay ginagawa ko talaga!

"Huh, you think so?" Parang nang-aasar niya pang sambit.

"Why are you looking at me like that?" Mukha kasing hindi siya kumbinsado sa sinabi ko and I hate that. Hindi naman ako nagsisinungaling.

He chuckled. "Right. Ingay mo pala pag lasing."

I hissed. "K. I'll go ahead. I was supposedly looking for Karina!" I said, but as I turned around, my vision started to spin again. Agad akong napahawak sa dulo ng table nang muntik na akong matumba. "Well... I guess, I'm really drunk," sabi ko pa saka natawa.

"Saan ka ba kasi pupunta, ha?" sabi pa bi Drex na ngayon ay nasa harapan ko na.

Tumayo ako ng tuwid at sinubukang maglakad ulit. Sa dami at gulo ng mga tao rito sa frat house ay parang mas lalo akong nahihilo. But I didn't mind since nararamdaman ko namang nakasunod si Drex.

"Sa likod. Nando'n raw si Karina—and oh, I want to be with Selena also! Is Danica already arrived na ba? Ay—" Napatigil ako sa pagsasalita at napatakip ng bibig. Tumingin ako kay Drex na ngayon ay nakakunot iyong noo. Natawa na naman ako sa itsura niya.

"Heck, you're weird."

Hinampas ko siya sa dibdib, na-guilty pa ako after dahil hindi ko naman talaga gawain iyon! "Don't look at me like that!"

"Siraulo."

Maya-maya lang ay nakarating na rin kami sa likod, finding out, walang mga tao at puro cars lang na naka-park. "What?! Why are we at the parking lot?!"

"Ikaw pumunta rito, sinundan lang kita."

"I already told you that I'm going to find Karina! Hindi mo man lang ako sinabihan na mali na pala 'yung pinupuntahan ko."

Napasuklay siya sa kanyang buhok gamit ang kanyang mga daliri.

"How dare you to be the one who's frustrated here?!" Inis na sabi ko.

"Hala siya. Ilang beses kong sinasabi sa 'yo na hindi riyan ang daan tapos hindi mo sinusunod dahil ika mo nga, huwag na kitang pakelaman."

"Are you mad?" I asked again. "And please, just talk to me in english. You look cooler when you talk in english." I really want to zip my mouth already because I couldn't control the blabbering me in me! Alam kong pinapahiya ko na ang sarili ko pero mas nananaig talaga iyong thought na wala namang pakielam si Drex, so why even bother?!

Natawa siya. "Tangina."

"Hoy, that's bad!" sabi ko. "Anyway, you're bad naman talaga kahit hindi ka pa nagka-cuss."

"You need to go home."

"No, I need to sober up first. My Dad would probably kill me!" Napasigaw ako sa inis nang maalala ko na naman si Dad. "I hate my Dad, and you're the first who have heard this from me."