You make me smile.

Hoofdstuk 8.

Nadat ik de afgelopen avond van mij af heb gewassen kom ik fris en aangekleed de badkamer weer uit. "Jij kan er bij Elize!" roep ik richting de badkamer. "Eindelijk! Ik heb ondertussen al onze tas ingepakt en kleding voor vanavond uitgekozen. De tas staat op mijn bed!" "Heel fijn, thanks!". Ik loop langs de keuken en zet snel een kopje koffie en plof op de bank neer. En terwijl ik langzaam onderuit zak merk ik dat ik toch vermoeider was dan ik dacht en vallen mij ogen dicht.

"LIL! Wordt wakker, ik wil gaan!" hoor ik in de verte terwijl er iemand aan mijn schouder zit. Ik open mijn ogen en zie Elize ongeduldig voor mij staan. "Kom op! Milo zegt dat de jongens al pizza hebben besteld, we moeten gaan". Ik ga rechtop zitten en laat een diepe zucht "Ik lag net zo lekker, maar voor pizza sta ik graag op". "Dat dacht ik, nou hup trek je schoenen aan anders hebben we straks koude pizza" en Elize geeft mij mijn schoenen. "Gooi het maar op de pizza, jij wilt gewoon snel weer naar Milo" zeg ik waarna Elize langzaam rood aanloopt "Dat ga ik zeker niet ontkennen".

Na een flinke fietstocht terug naar de woning van de jongens hebben Elize en ik gezellig gekletst en ben ik weer helemaal wakker. Zodra we onze fietsen op slot zetten zwaait de deur al open en vliegen Milo en Elize elkaar om de nek. Tot zo ver mijn vermoedens, nu weet ik zeker dat die twee elkaar wel zien zitten. "Hey Milo, ook leuk om jouw weer te zien" zeg ik terwijl ik langs de twee loop en en volledig wordt genegeerd. "Helleu! Was ik weer, hebben jullie mij in tegenstelling tot Milo wel gemist?" roep ik naar binnen. Als ik langs de kapstok loop hang ik snel mijn jas op en vervolg mijn weg naar de bank waarna ik tussen Raoul en Rob op de bank plof. "Uiteraard heb ik jou gemist, hoe kon ik zo lang zonder jou" roept Raoul dramatisch en hij slaat zijn armen om mij heen. En samen barsten we in lachen uit. "Sukkels" zegt Koen terwijl hij naar ons kijkt. "Oké losers, ik wil bier. Wie nog meer?" op het moment dat Rob dit zegt gaat de deurbel "Dat zal de pizza zijn!" roep ik enthousiast en ik spring op. "Ik haal ze wel, als jij nou een wijntje voor mijn inschenkt" vraag ik aan Rob en ik draai op mijn hielen naar de voordeur om de pizza op te halen. Onderweg kom ik Milo en Elize tegen "Als jullie zoveel trek hebben kunnen jullie beter pizza komen eten, is handiger dan elkaar op eten". Elize neemt afstand van Milo en kijkt mij quasi boos aan. Voordat Elize mij wat aan kan doen vlucht ik snel verder de gang door naar de voordeur en open de deur voor de pizzabezorger. Een goed uitziende pizzabezorger staat voor mij neus met een hele stapel pizzadozen "Ik heb een bestelling voor Koen?" "Je bent aan het goede adres!" zeg ik terwijl ik de pizzadozen aanneem. "Dat zijn wel veel pizza's voor zo'n mooie meid alleen" "Dan scheelt het dat ik ze niet allemaal alleen hoef op te eten!" lach ik naar hem. "Als ik niet had hoeven werken had ik je graag geholpen en dan konden we er een mooie avond van maken" Zegt de pizzabezorger met een grote knipoog een lach op zijn gezicht. "Oh, dan is het jammer dat je moet werken. Maar niet getreurd, de pizza's komen wel op!" Ik lach nog even vriendelijk naar de pizzabezorger en voor hij wat terug kan zeggen sluit ik de deur in zijn gezicht. Met de pizzadozen in mijn hand loop ik naar de eettafel waar iedereen al zit te wachten "Dinner is here! Tast toe!". Roep ik terwijl ik plaats neem op de enige vrije stoel tussen Matthy en Rob. "Dat duurde lang, was het gezellig?" vraagt Elize met een grijns op haar gezicht. "Erg gezellig, ook erg jammer dat ik hem niet meer ga zien" lach ik sarcastisch. "Maar ik kan beter aan jouw en Milo vragen of het gezellig was in de gang, jullie aten elkaar nog net niet op" en ik grijns. Elize en Milo lopen beide rood aan en de jongens beginnen luid te joelen. Tja Elize, wat jij probeert kan ik beter, probeer mij niet in verlegenheid te brengen. "Zeg zijn wij hier om te joelen of om pizza te eten? Kappen en eet jullie pizza's" zegt Milo met nog steeds een rood hoofd. We barsten in lachen uit. "Kom op jongens, laat die arme kinders met rust" "Ja papa Roelie" wordt er door de andere drie jongens in koor geantwoord. Ik schud lachend met mijn hoofd en pak een pizzapunt.

Amper een uur later zijn de pizza's op en zijn er al flink wat drankjes doorheen gegaan. De jongens zijn druk aan het overleggen waar zij het beste de sta tafels neer kunnen zetten en waar de boxen moeten komen. "Zeg jongens, als jullie dat nou gaan doen, dan knijpen Elize en ik er tussenuit" zeg ik terwijl ik Elize haar arm vastpak en haar meetrek naar de gang. Eenmaal in de gang pak ik onze tas "Zou Milo het erg vinden als wij zijn kamer het komende uur bezet houden?" vraag ik Elize. "Nee vast niet en anders zeg je maar dat het mijn idee was" lacht Elize terwijl zij mij meeneemt naar Milo zijn kamer. Ik gooi onze tas op het bed en laat Elize alles uitpakken en ik zet een leuke playlist aan. "Kijk, dit had ik voor jou meegenomen" zegt Elize terwijl zij een setje kleding voor mij klaar legt. Elize heeft een prachtige zwarte broek voor mij uitgekozen met een mooie off the shoulder top, ook liggen er wat sieraden en een paar schoenen bij. De combinatie is prachtig, Elize heeft hier echt verstand van. Ik kijk met open mond naar de gekozen outfit en weet niet wat ik er over moet zeggen "Hup sluit die mond van je en ga je omkleden. Ik moet weten of dit net zo mooi bij jou staat als ik had bedacht!" zegt Elize terwijl ik de outfit in mijn handen gedrukt krijg. Ik neem de outfit mee naar de aangrenzende badkamer en kleed mij om. Als ik terug in de slaapkamer kom zie ik dat Elize ook is omgekleed en samen bewonderen we onze outfits in de spiegel. "Damn Lies, we look good!! Jij hebt hier echt verstand van!" zeg ik terwijl ik mijn armen om haar heen sla. "Tja, het is een gave" antwoord zij met een knipoog. Ik doe nog een beetje make-up op en haal een borstel door mijn haar. Als ik klaar ben zie ik dat Elize ook zo ver is en dat zij staat te popelen om naar beneden te gaan. "Ready?" zeg ik als ik mijn arm om haar heen sla "Milo zal je prachtig vinden!" praat ik haar nog wat moed in. "Ja denk je? Is dit niet te?" vraagt Elize onzeker. "Je ziet er prachtig uit" vertel ik haar terwijl ik haar outfit bewonder. "Kom op, we kunnen Milo niet langer laten wachten en ik heb heel veel zin in mijn volgende wijntje" lach ik terwijl ik haar aankijk. "Oké let's go!". Elize en ik lopen de kamer uit en de trap af naar de woonkamer. Als we de woonkamer binnenkomen valt het gesprek stil en zijn alle ogen op ons gericht. 

~

Hoofdstuk 8 al weer! Hoop dat het verhaal nog steeds bevalt! Laat vooral weten wat je van het  hoofdstuk vind en enjoy!

Ik wens iedereen alvast hele fijne feestdagen en een goed en gezond 2022!