You make me smile.

Hoofdstuk 11.

Na een geweldig lekker ontbijt blijven we met z'n allen nog even zitten aan tafel. Na vele gesprekken over onder andere de avond hiervoor valt er toch langzaam een stilte. Iedereen rustig verzonken in zijn of haar eigen gedachten. En terwijl ik geniet van de rust ben ik toch degene die als eerste de stilte verbreekt. "Ik wil niet heel vervelend doen, maar Lies ik denk dat het tijd wordt dat wij onze eigen weg weer gaan.". Elize gaat wat rechter op zitten uit de arme van Milo "Je hebt gelijk, ik ga mijn spullen pakken" Elize staat op en trekt Milo met haar mee naar boven. Als beide buiten gehoorafstand zijn is Raoul de eerste die een opmerking maakt "Volgens mij gaan die twee heel andere dingen doen dan spullen inpakken" "Die gaan zeker nog boemboem dingen doen" voegt Rob toe terwijl hij lacht. Ik lach mee en sta op om Matthy te helpen met het opruimen van de ontbijt spullen. "JA GADVER ROB, nu zie ik het voor mij" schreeuwt Koen terwijl hij een overgebleven broodje naar zijn hoofd gooit. "Tyfus jong, was dat nodig?" roept Rob terwijl hij de kruimels uit zijn haar schudt en boter van zijn voorhoofd veegt.

Terwijl ik naar het tafereel voor mij kijk schiet ik nog harder in de lach als ik zie dat Rob het alleen maar erger maakt. Raoul en Matthy komen uit de keuken om te kijken waar de herrie vandaan komt en lachen vervolgens net zo hard met mij mee. Rob kijkt verbaasd naar ons "Waar lachen jullie nou weer om?". Ik krijg geen woord uitgebracht omdat ik zo moet lachen, dus wijs naar mijn voorhoofd. Rob begrijpt dit alleen verkeerd "Zeg je nou dat ik gek ben? Daar ga je spijt van krijgen". Nog voor ik doorheb wat er gebeurt voel ik een belegde boterham tegen mijn gezicht aankomen. Ik kijk Rob met grote ogen aan en haal een vinger over mijn wang, fijn chocoladepasta op mijn gezicht. Raoul, Matthy en Koen liggen inmiddels helemaal in een deuk. Ik sein naar Rob om de melk en fruitsap te pakken en samen bewegen we langzaam naar de jongens toe. Voordat ze iets in de gaten hebben gooien Rob en ik de melk en fruitsap over hun heen. "Dat krijg je er van, ons zomaar uitlachen" zeg ik lachend en ik geef Rob een high five.

De drie heren die net nog luid aan het lachen waren zijn nu stil en kijken ons verontwaardigd aan. Langzaam komt het besef op hun gezicht en zie ik hun blikken veranderen "Eh Rob, ik denk dat wij moeten rennen!" zeg ik terwijl ik hem aantik. En het moment dat Rob en ik de tuin inrennen horen we "Pak ze, hier mogen ze niet mee weg komen!". Terwijl ik de tuin in ren kom ik langs een zwembad en verbaas ik mij over hoe groot de tuin is. Heel veel tijd om hier over na te denken heb ik niet omdat ik de voetstappen van de anderen al hoor. Rob en ik gaan beide onze eigen weg en ik verstop mij snel in de bosjes. Net op tijd, want nog geen 5 seconden later zie ik Koen en Raoul voorbij rennen, in een rechte lijn naar Rob toe. Dat was een onbegonnen strijd want de jongens hebben Rob binnen no time ingehaald en tillen hem op en nemen hem mee buiten mijn zicht. Voordat ik mij kan afvragen waar ze naar toe gaan hoor Koen en Raoul aftellen en even later een plons en luid gelach.

Toch nieuwsgierig naar wat er gebeurt sta ik wat rechter en kijk ik richting het zwembad, maar precies op dat moment komt Matthy mijn kant op gelopen en maken we oogcontact, shit. Snel ren ik verder de tuin in, maar Matthy is toch een stuk sneller en heeft mij snel bijgebeend. "Dacht je nou echt sneller te zijn?" Matthy pakt mij vervolgens met beide armen vast en gooit mij over zijn natte schouder, gadverdamme dat fruitsap stinkt. "Hier kom je niet mee weg hoor" zegt hij terwijl hij terugkeert naar de andere jongens. "Alsjeblieft, vergeeft het mij? Jullie hebben Rob al, is dat niet genoeg?" "Nee zeker niet, jij zal ook boetten!". Veel zie ik niet, want het enige uitzicht dat ik heb is de kont van Matthy, maar wanneer ik neergezet word weet ik al hoe laat het is. Ik sta op het randje van het zwembad en voor ik nog wat kan zeggen krijg ik een duw en val ik achterover het zwembad in.

Hoestend en proestend kom ik weer boven water, man wat is het water koud. Ik zie Raoul, Matthy en Koen aan de kant lachen om Rob en ik die nu in het water liggen. "Oké, nu genoeg gelachen. Kan iemand mij helpen, dit water is mega koud." Zeg ik met een pruillip. Ik zie de jongens wat bedenkelijk kijken, maar toch rijken Koen en Matthy mij hun hand. Niet heel handig jongens! Ik pak hun handen vast en geef er een ruk aan waardoor zij ook het zwembad in vallen. Als ze boven water komen kijken ze erg beduusd "Die was echt gemeen" zegt Koen terwijl hij een golf water naar mij toe spettert. "Tja, kan je terug verwachten hè" knipoog ik naar hem. "Hey Roelie kom erbij man, of moeten we je komen halen?" roept Rob van achter ons. "Ach ja wat zou het ook" zegt hij terwijl hij een aanloop neemt en naast ons het zwembad inspringt. Verbaasd om de actie van Raoul lach ik toch mee met de rest.

Zonder dat we het doorhebben zijn Milo en Elize weer beneden en staan zij bij de rand van het zwembad. "Wat zijn jullie aan het doen? Het is mega koud buiten!" vraagt Elize verbaasd "En wat is die bende in de keuken?" vraagt Milo. We kijken elkaar even aan en schieten weer keihard in de lach.

~

Hier is het beloofde hoofdstuk! Bedankt voor het wachten!

Enjoy!