You make me smile.

Hoofdstuk 12.

Nadat we uitgelachen waren zijn we het zwembad uitgeklommen en hebben we de zooi in de keuken opgeruimd. "Oké, wie zijn badkamer mag ik even gebruiken. Want ik kan zo echt de trein niet in." Zeg ik licht klappertandend van de kou. "Niet? Je ziet er prachtig uit" zegt Rob met een knipoog. Ik steek mijn middelvinger op naar Rob en kijk de andere jongens vervolgens hoopvol aan. "Ja kom maar met mij mee" zegt Matthy en ik volg hem naar zijn badkamer "Hier liggen de handdoeken, ik ben hiernaast als je wat nodig hebt" "Thanks!". 

Ik draai de deur op slot en zet de douche alvast aan, als ik mij heb ontdaan van mijn kleding en de douche warm genoeg is stap ik eronder. De warme straal verwarmt mijn lichaam en ik voel mijn spieren langzaam wat ontspannen. Wat is dit lekker! Het liefste zou ik hier nog uren onder blijven staan, maar dat doe ik niet. Ik doe vluchtig mijn ding en draai de kraan uit. Ik pak een zachte handdoek van de stapel en droog mijzelf af, ik ben bijna klaar als ik mij realiseer dat ik geen droge kleding mee heb en ik ga echt de feestkleding van gister niet aantrekken. 

Nadat ik een handdoek om mij heen heb gedraaid open ik voorzichtig de deur "Matthy, ben je er nog?" ik kijk de kamer in en zie Matthy in zijn nog natte kleding aan zijn bureau zitten. "Ja ik zit hier nog, wat is er?" "Mag ik misschien wat kleding van je lenen? Mijn kleding is vuil of nat" "Oh ja tuurlijk, mijn kast is daar pak maar wat je nodig hebt!" Matthy glimlacht naar mij. "Ik was trouwens klaar in de badkamer, jij kan erbij. Dan kleed ik mij hier wel om." "Heel fijn, begon het nu toch wel echt koud te krijgen." Matthy loopt naar mij toe en pakt een setje kleding en geeft deze aan mij "Hier, hoef je niet te kiezen en ik heb echt een geweldige kledingsmaak". We kijken elkaar langer aan dan normaal, maar beiden verbreken we het oogcontact niet. "Dankjewel. Ga maar snel douchen en opwarmen, je hebt hele koude handen" lach ik naar hem, nog steeds verbreek ik het oogcontact niet. "Ja zal ik doen" "Ja doe dan" Matthy en ik breken uiteindelijk het oogcontact. "Oké ik ga al" zegt hij en vertrekt naar de badkamer. Na nog even dubbel gecheckt te hebben of de deur echt dicht zit laat ik mijn handdoek zakken en kleed ik mij om in het setje dat ik heb gekregen. De trui is vrij groot, maar is wel erg comfortabel en ruikt lekker.

"Nou dag jongens tot ooit!" zeg ik in het algemeen terwijl ik een wat ongemakkelijke zwaaibeweging maak. "Dag kleintje!" zegt Raoul terwijl hij zijn arm om mij heen slaat "Ga je mij missen?" "Ja tuurlijk Roelie, jou het meest van allemaal" en ik sla mijn armen ook om hem heen. Het voelt zo vertrouwd, als een grote broer. "En ik dan? Dacht dat je mij het meeste zou missen" ik verbreek de knuffel met Raoul en draai mij om "Jou? Ik zou jou missen als kiespijn Koentje." Zeg ik al grijnzend. "Pff, had wel meer van je verwacht" "Ach houd je mond en kom je knuffel halen rooie." En ik sla mijn armen open. "Als jij haar niet die knuffel geeft pik ik de jouwne" roept Rob vanaf de bank. "Zou je wel willen hè vuile Brabander, pech" en ik krijg een knuffel van Koen. 

Rob is inmiddels van de bank afgelopen "Ja genoeg, nu ben ik" en hij duwt Koen weg. Ik lach beide uit en loop zonder Rob te knuffelen weg van de jongens naar Matthy toe die van een afstandje staat te kijken. "Wat een idioten zijn die vrienden van jou zeg" "Vertel mij wat, ik woon met hen samen." Samen lachen we wat en ik sla een arm om hem heen voor een redelijk ongemakkelijke knuffel, dezelfde ongemakkelijkheid krijg ik terug waardoor we elkaar wat ongemakkelijk staan te knuffelen "Dag Matthy, het was gezellig" "Ja vond ik ook, tot later". Zo vlug als de knuffel startte, zo snel was deze ook weer over. "Waar is Milo eigenlijk?" "Die staat je bestie in de gang gedag te zeggen" "Hey Milo, geìle fixbeer! Even kalm in onze gang!" roept Raoul richting de gang waarna iedereen hard in de lach schiet. 

Milo en Elize komen met knalrode hoofden de woonkamer binnen waardoor iedereen nog harder moet lachen. "Ach houd toch op jullie". "Vooruit dan, maar let's go." zeg ik nog na grinnikend tegen Elize en ik pak haar bij de hand om naar de voordeur te lopen. "Hey maar vergeet je niet iemand? Jij geeft verdomme iedereen een knuffel maar vergeet vervolgens het beste paard van stal." Ik draai mij om naar Rob "Nou vooruit, kom hier" dit was alles wat Rob nodig had om naar mij toe te rennen en mij te tackelen met een knuffel. "Oef" "Zeg houd je m'n nieuwe maatje een beetje heel?" hoor ik Raoul zeggen. Ik sla mijn armen even kort om Rob heen en besluit dat het dan echt tijd is om te gaan. "Oké Rob, je mag weer loslaten hoor!" "Nee, waarom?" "Omdat ik naar huis wil mafketel, normale mensen moeten morgen gewoon werken hè." Geef ik hem als reden. "Alsof jij normaal bent!" "Ach houd je waffel Koen, jij bent lekker normaal zeker?" zeg ik terug terwijl ik mij uit Rob zijn greep probeer los te breken. "Ik ben mega normaal!" zegt Koen terwijl hij zijn lach probeert in te houden. Iedereen lacht hem uit en ik grijp mijn kans om uit Rob zijn greep te stappen. "Nou dag jongens, tot ooit!" herhaal ik mijn eerdere woorden en maak nogmaals een zwaaibeweging. Ik pak Elize bij de hand en trek haar mee naar buiten terwijl ik iedereen gedag hoor zeggen.

~

Het was weer tijd voor een nieuw hoofdstuk! 

Enjoy en laat vooral je mening horen!