You make me smile.

Hoofdstuk 33.

De dagen die volgen verlopen niet heel bijzonder. Elize hielp mij veel met de dingen die ik niet kon, tussen het flirten met Milo door dan. De jongens waren veel bezig met het opnemen van video's en in de tussen tijd hebben Elize en ik heel Netflix uit gespeeld. De avonden waren gezellig, elke avond hebben we met zijn allen gegeten en zijn er veel spelletjes gespeeld met zijn allen. Robbie was de afgelopen dagen nog al plakkerig en ik weet nog steeds niet wat ik van hem vind of wat ik met dit plakkerige gedrag aan moet. Matthy daarin tegen was de afgelopen dagen afzijdig en het leek alsof hij mij en Robbie ontweek. Ondanks dat is de week voorbij gevlogen en is het vandaag alweer tijd om terug te gaan naar het ziekenhuis voor het verwijderen van mijn hechtingen. 

"Neem nou op, neem nou op." mompel ik in mijn telefoon terwijl ik heen en weer aan het ijsberen ben door de woonkamer. Ik had tien minuten geleden al moeten vertrekken naar het ziekenhuis, maar Elize is nergens te bekennen. Omdat ik met mijn arm niet zelf mag autorijden had zij aangeboden om met mij mee te gaan, heel aardig maar nu is ze nergens te vinden. Ik slaak een diepe zucht als ik voor de zoveelste keer haar voicemail hoor. "Waar ben je nou muts." mopper ik terwijl ik geïrriteerd tegen de tafel trap. "Au." Toch niet zo'n goed idee. "Hey, gaat het?" vraagt Matthy terwijl hij de woonkamer binnen loopt. Fantastisch, nu heeft hij gezien hoe ik als een idioot tegen de tafel stond te trappen. "Jahoor prima." laat ik hem weten terwijl ik naar hem toe draai. "Had jij niet al weg moeten zijn voor het ziekenhuis?" vraagt Matthy terwijl hij op zijn horloge kijkt. "Jazeker, alleen heeft mijn taxichauffeur wat moeite om het adres te vinden." zeg ik geïrriteerd terwijl ik mopperend nog eens Elize probeer te bellen. "Taxichauffeur? Elize zou toch met je heen gaan?" vraagt hij verward. "Jup."  Bij Matthy lijkt het kwartje te vallen "Ooh, ik kan je anders wel brengen?" "Echt? Dat zou echt super zijn!" Roep ik terwijl ik hem om zijn nek vlieg. Oké dat was misschien iets te impulsief, direct nadat die gedachten mijn hoofd binnen dringt laat ik hem los. We staan vervolgens ongemakkelijk naast elkaar. "Ehm, ik ga dan maar mijn sleutels pakken, zie je buiten." Ik steek mijn duim naar hem op en maak mijn weg naar zijn auto. 

Tijdens de autorit hangt er een ongemakkelijke sfeer en word er geen woord gesproken. Het enige wat ik kon horen was het geluid van de  motor en de radio die zacht aan staat. Ook in de wachtkamer wordt er geen woord gesproken, zelfs nu we in de behandelkamer van de arts zitten zijn we beide stil. De dokter legt uit wat hij gaat doen en ik luister maar half. Ik zit vol met zenuwen en beng ergens bang voor wat er komen gaat. De dokter breng mij weer terug naar de behandelruimte wanneer hij mij verzoekt om plaats te nemen op de behandeltafel. "Als U Uw arm ontbloot kunnen we beginnen met het verwijderen van het verband en de hechtingen." Ik knik en trek mijn trui over mijn hoofd. De dokter is verschillende instrumenten aan het klaarleggen en ik kijk er gespannen naar. Matthy is in de tussen tijd naast mij gaan zitten en pakt mijn hand vast als hij mijn blik ziet. Het moet dan ook wel makkelijk zijn geweest om de zenuwen van mijn gezicht te lezen. Ik kijk hem dankbaar aan. De dokter start met het verwijderen van het verband. "Mijn complimenten, het ziet er netjes uit." Tja hoe dat mij is gelukt is mij ook een raadsel. Ik glimlach en knik wat, door de spanning krijg ik er geen woorden uit. Ik voel Matthy zijn hand op mijn kin. "Kijk maar naar hier." Ik kijk hem in zijn ogen aan en verdrink in de prachtige kleur van zijn ogen. Ik zie elk kleurtje en stipje in zijn ogen die ik nog niet eerder had gezien. Doordat ik afgeleid ben heb ik niet in de gaten wat de dokter aan het doen is en dat hij bezig is met het verwijderen van de laatste hechting. "En dat was de laatste." Laat de dokter weten en dat brengt mij weer terug op aarde. Ik breek het oogcontact met Matthy en kijk naar mijn arm waar inderdaad geen hechtingen meer in zitten. De dokter maakt mijn arm nog een laatste keer schoon en verwijdert daarna zijn handschoenen. "Het ziet er naar uit dat het netjes heelt, de hechtingen zijn verwijdert en U dient de komende periode nog rustig aan te doen. Zorg ervoor dat er niet te veel druk op de wond komt te staan en vermijd lange periodes in water." Ik knik en neem de informatie in mij op. "Bedankt voor de goede zorgen." zeg ik terwijl ik de hand van de dokter schud. "Geen probleem, mocht U toch klachten krijgen trek dan vooral aan de bel." "Zal ik doen, tot ziens." En samen met Matthy verlaten we het ziekenhuis. 

Als Matthy en ik eenmaal in de auto zitten word ik gebeld door Elize. "En daar is onze taxichauffeur." mompel ik voordat ik opneem. "Hey Elize." "Het spijt mij echt onwijs Lilly, ik was de stad in met Milo en was de tijd uit het oog verloren. Ik ben echt zo'n slechte vriendin." Ik zucht even "Nee dat ben je niet, maar ik had het wel fijn gevonden als je er voor mij was vandaag." "Snap ik Lil, hoe is het nu? Ben je alleen heen gegaan?" Ik kijk naar Matthy "Nee Matthy is met mij mee gegaan." Matthy kijkt naar mij en kijkt direct terug naar voren voordat hij zijn auto start. "Oh gelukkig ben je niet alleen." "Hmhmm." mompel ik. "Schat, we praten wel weer als je terug bent. Nogmaals het spijt me enorm." "Spreek je zo wel." nog een beetje geïrriteerd hang ik op. Ik kijk naar Matthy die zijn volle focus heeft op de weg. "Hey, bedankt dat je er voor mij kon zijn vandaag. Dat waardeer ik echt." laat ik hem weten terwijl ik mijn hand op zijn bovenbeen leg. Ik merk dat Matthy zijn beenspieren wat aanspant en dat hij voorzichtig glimlacht. "Geen probleem, ben er graag voor je." Ik glimlach ook en wend mijn blik weer naar voren op de weg. "Dat is mooi." Ik verlies mij wat in mijn gedachten. "De jongens en ik gaan vanavond naar een feestje in de stad, ga je ook mee? Ik denk dat Elize ook gaat." "Lijkt mij gezellig, waar is het?" "In de stad, bij die nieuwe club. We zijn uitgenodigd voor de opening en we mochten ieder een plus one meenemen." "Ooh, dus ik ben jouw plus one?" plaag ik Matthy waarna hij licht rood aanloopt. "Eh, ja dat kan wel. Of de plus one van ons allemaal?" struikelt Matthy wat over zijn woorden. "Ik dol je maar wat Matthy, rustig." 

~

Het is bijna kerstmis, ik wens iedereen fijne feestdagen! Wat zijn jullie plannen voor de feestdagen?