You make me smile.

Hoofdstuk 6.

Voorzichtig open ik mijn ogen terwijl ik direct met mijn hand naar mijn hoofd grijp. Volgens mij heb ik gisteravond iets te hard genoten, mijn hoofd doet zo zeer en waarom is het zonlicht toch zo fel? Ik sluit mijn ogen weer in de hoop dat mijn hoofdpijn wat gaat zakken en ik probeer weer comfortabel te liggen zodat ik weer verder kan slapen. Terwijl ik dat doe voel ik iemand naast mij bewegen en voel ik een paar armen mij naar diegene toe trekken. Zonder al te veel na te denken ga ik tegen de warmtebron aan liggen en doe een poging tot weer te slapen.

Nadat ik weer even heb geslapen voel ik wederom weer iemand bewegen, maar deze keer is het niet degene tegen wie ik ben aan gekropen. Een beetje verward open ik mijn ogen en met wat moeite wen ik aan het felle licht. Eenmaal gewend aan het licht kijk ik om mij heen en realiseer ik mij dat ik de ruimte niet herken, het is niet mijn slaapkamer. Ik observeer de kamer en het bed waarin ik lig. Het is een nette kamer, maar veel tijd om verder te observeren heb ik niet. "Verdomme wat een rot zon" hoor ik de jongen naast mij mopperen en ik voel hem naast mij bewegen. Terwijl hij probeert te wennen aan het zonlicht bekijk ik hem, hij ziet er niet verkeerd uit. Een knappe jongen met een bos donkere haren, die mij enigszins geamuseerd aankijkt als ik bij zijn ogen aankom. "Goedemorgen schoonheid, bevalt het wat je ziet?" "Goedemorgen, ik ben wel eens vervelender wakker geworden" zeg ik hem terwijl ik hem een knipoog geef. "Wat het nog beter zou maken is een paracetamol, een goed glas water en een lekker ontbijtje." "Mee eens, ga jij dat halen?" zegt de jongen met een lach op zijn gezicht. "In je dromen" zeg ik terwijl ik moet lachen en de jongen lacht met mij mee. Achter mij voel ik iemand wakker worden en ik ben mij ineens weer heel bewust van de armen om mijn middel. "Als jullie klaar zijn met flirten, kan iemand mij dan een paracetamol brengen?". Mijn ogen worden groot en ik besef mij in wat voor gekke situatie ik mij nu bevind. In een vreemd huis, een vreemde slaapkamer met twee vreemde jongens die ik niet ken. "What the fack is er gister gebeurt" fluister ik in mijzelf. "Ja dat vraag ik mij ook af" zegt de jongen waarvan ik zijn gezicht nog niet van heb gezien. Ik draai mij op mijn rug en kijk naar de jongen. Hij heeft een mooie bos blonde haren en mooie ogen waarin ik moeiteloos zou kunnen verdrinken. "Maar zoals je zelf al zei, ik ben ook wel eens vervelender wakker geworden. Alleen jammer dat Rob er ook bij moet liggen." Zegt hij lachend terwijl hij mij in mijn ogen kijkt. "Houd je bek Matt, zo erg zou je het niet gevonden hebben gister. Anders had ik wel in mijn eigen bed gelegen". Ik lach met ze mee, deze jongens zijn duidelijk vrienden en wonen samen in dit huis. Ineens schiet een gedachte mij te binnen, ik zou toch niet, nee dat zou ik nooit doen. Om toch zeker te zijn til ik snel de deken omhoog en zie ik dat ik een voetbalshirtje aan heb en dat de jongens ondergoed aan hebben. Dat stelt mij enigszins nog gerust. Ik weet nog steeds niet wat er is gebeurt, maar ik draag tenminste kleding.

Als ik niet veel later tussen de jongens in de woonkeuken inloop worden we met luid gejoel ontvangen. En alsof we het afgesproken hebben grijpen we alle drie tegelijk naar ons hoofd "Kan het ook wat minder?" vraagt Rob terwijl hij naar de keuken toe loopt. Hij opent een kastje en haalt hier een doosje paracetamol en drie glazen uit. Terwijl hij de glazen vult loop ik naar hem toe en neem ik de paracetamol en water dankbaar in ontvangst. Nadat ik het glas leeg heb neem ik de tijd om de ruimte in mij op te nemen. Ik sta in een luxe keuken waarnaast grote eettafel staat aan deze tafel zitten twee andere onbekende jongens die ons vol verwachting aan kijken. "Dus? Wat hebben jullie gedaan gisteravond? Toen we thuis kwamen waren jullie nergens meer te vinden. Om vervolgens vanmorgen met zijn drieën naar beneden te komen" stelt de jongen met een donkere baard vast "Beetje bijzonder, niet?" vult de andere jongen hem aan. "Ik heb werkelijk geen idee" zucht ik terwijl ik ga zitten en ongeduldig wacht tot de paracetamol zijn werk gaat doen. "Ik wou dat ik het wist, maar ik kan mij niks herinneren van gisteren. Al hoop ik toch dat het geen trio is geweest met die Brabander" lacht de blonde jongen voorzichtig. "Die hoop ik met je mee" antwoord de kleinere jongen met donker haar, als ik het goed heb onthouden heet hij Rob. Terwijl ik mijn hoofd in mijn handen leg dringt het mij door wat er net gezegd is en mijn ogen worden groot. De jongen met de baard ziet mijn reactie en begint mij uit te lachen "Jouw gezicht, goud waard". "Ja lach maar, zo grappig vind ik het anders niet." Zeg ik met een ongemakkelijke glimlach. Wat zou ik graag willen weten wat er gister is gebeurt.

Lachend om het verhaal dat Raoul verteld geniet ik van een ontbijtje dat hij had gemaakt voor ons. "En toen kwam hij in zijn onderbroek het huis uit rennen." rond Raoul zijn verhaal af. "Dat was zo gemeen en ik moet het verhaal elke keer weer aanhoren" moppert Matthy terwijl hij zijn gezicht in zijn armen verbergt. Hierdoor lachen de andere jongens nog harder. Midden in de lachsalvo zie ik twee mensen de woonkeuken binnenlopen, als ik beter kijk zie ik dat Elize een van deze mensen is "Elize! Wat doe jij hier?!" "Huh Lilly?" zegt ze verbaasd "Ik heb bij Milo geslapen, ik kwam hem tegen nadat ik jou uit het oog was verloren. Je leek het erg gezellig te hebben gisteren". Nadat ze dit uit heeft gesproken merk ik dat mijn wangen rood kleuren en als ik naar Rob en Matthy kijken zie ik dat hun wangen ook rood zijn. "Ik zou het niet weten, ik heb geen idee wat ik heb uitgespookt".

~ 

Lilly is in een bijzondere situatie beland, zou zij er nog achter komen wat er is gebeurt?  Of blijft de avond een groot zwart gat in haar geheugen (en in het geheugen van Rob en Matthy)? 

Blijf vooral lezen om hier achter te komen!

Laat  vooral je mening weten en Enjoy!