You make me smile.

Hoofdstuk 13.

Na een fietstocht en een afscheidsknuffel van Elize stap ik de trein in om terug naar huis te gaan. De treinrit kruipt voorbij en ik moet moeite doen om mijn ogen open te houden zodat ik niet mijn station mis. Nadat mij dit gelukt is stap ik uit en vervolg ik mijn weg naar huis.

Als ik het trappenhuis inloop kom ik mijn buurman Johan tegen, een wat oudere maar onwijs lieve man. "Hey Johan, hebben de jongens zich wat gedragen?" "Oh hey meis, het waren schatjes en zijn niks te kort gekomen." Ik lach naar Johan, hij zal de jongens wel genoeg verwend hebben met snoepjes en knuffels. "Gelukkig maar! Bedankt voor het oppassen!" "Altijd meissie, ik ben dol op ze." Met een glimlach vervolg ik mijn weg.

Na dat ik mijn tas heb uitgepakt en een wasje heb aangezet plof ik voldaan op de bank. Wat een weekend, erg leuk hoor, maar nu even tijd voor mijzelf. Ik zet Netflix aan en trek een dekentje over mijn benen heen. Het duurt niet lang of Hugo en Jack komen bij mij liggen.

Flink wat afleveringen van Friends verder besluit ik om er een eind aan te breien. Bij het klaarmaken voor de nacht valt het mij op dat ik de geleende kleding van Matthy nog aan heb. Ach, dat komt ooit wel weer terug bij hem. En zo niet dan houd ik het lekker zelf, want het was best comfortabel. Ik maak rustig mijn routine af en duik mijn bed in, morgen voor het eerst in tijden weer een ontbijtshift.

Veel te vroeg hoor ik de tonen van mijn wekker afgaan, ik draai mij om en druk hem uit. Ik ben zo geen ochtendmens. Met een gezonde dosis tegenzin stap ik gelijk mijn bed uit en maak ik mijn weg naar de badkamer. Ik staar naar mijzelf in de spiegel en als ik genoeg moed heb verzameld stap ik onder een warme douche, het enige wat mij wakker kan krijgen op deze vroege morgen. Na een iets te lange douche stap ik er onderuit en maak mij klaar.

Eenmaal op de fiets moet ik nog best doortrappen om op tijd op mijn werk te komen, maar het is mij gelukt. "Goedemorgen deze morgen!" roep ik terwijl ik de personeelsruimte in stap. "Goedemorgen Lilly. Fijn weekend gehad?" begroet Rosanne mij met dezelfde energie. "Jazeker, vertel je straks alles! Hoe was jouw weekend?" Ondertussen berg ik vlug mijn spullen op en kleed ik mij om in mijn werkkleding. "Kalmpjes, niet veel gedaan. En nu opschieten, we gaat bijna open!" "Yes sir" en ik salueer kort waarna ik mijn haren in een staart doe en achter Rosanne aan loop. Onderweg groet ik nog de koks in de keuken en hoor ik de ontbijtspecials. Ik neem nog even diep adem en loop naar de ingang om deze te openen en daarmee ook het restaurant.

"Dus je bent bij die onbekenden gebleven voor een extra avondje feesten en je hebt daar geslapen?" Vraagt Rosanne verbaasd nadat ik haar verslag heb gedaan van mijn weekend. De ontbijt shift was rumoerig, maar gelukkig niet erg druk en we hadden genoeg tijd om elkaar bij te praten over het leven. "Oké als je het zo zegt klinkt het inderdaad wel als een hele domme actie." Zeg ik terwijl ik haar bedenkelijk aankijk. "Nou zeg dat, wat nou als het enge moordenaars waren of wat als ze andere enge dingen van plan waren?" Rosanne kijkt mij bezorgd aan. "Oké goed punt, maar ik was niet alleen. Ik had Elize bij mij!" "Alsof je daar wat aan hebt!" zegt Rosanne lachend. "Wederom goed punt Rosanne" en ik lach met haar mee. "Denk alsjeblieft goed na de volgende keer" zegt Rosanne bemoederend. "Ja mam" antwoord ik terwijl ik haar lachend een knuffel geef. "Alsjeblieft niet zeg" zegt Rosanne lachend en ik ontvang de knuffel terug. Rosanne is niet veel ouder dan ik ben, maar ze komt wel een heel stuk ouder en verstandiger over. Ze is niet alleen al jaren mijn collega, maar ze is in die periode ook een soort van grote zus geworden. Mijn grote zus in deze werkfamilie.

Na nog een paar rustige uurtjes zie ik eindelijk Jim en Floris naar binnen lopen en weet ik dat mijn shift er bijna op zit. We hebben een korte overdracht met z'n vieren waarna ik samen met Rosanne naar de personeelsruimte loop om mij om te kleden en om mijn spullen te pakken. "Ik heb weer fijn met je gewerkt Roos, bedankt!" Zeg ik terwijl ik mijn kluis open. "Ik ook met jou! Wanneer mogen we weer?". Bedenkelijk pak ik mijn telefoon erbij, ik kan nooit mijn rooster onthouden met mijn hoofd als een vergiet. "Ik heb de komende vier dagen de lunchshift en dan ben ik er volgende week pas weer." Lees ik op van mijn scherm. "Ah gezellig, vrijdag hebben we samen de lunchshift!" "Wat leuk! Zie je dan weer!" We zeggen elkaar nog even gedag en daarna ga ik mijn eigen weg, weer terug naar huis.

~

Sorry voor het lange wachten! Er stond al een poosje een nieuw hoofdstuk klaar, maar ik had nog niet op publiceren geklikt waardoor hij in mijn kladblok bleef staan. Beetje onhandig wel.  Maar goed, nu kunnen jullie hem wel lezen. En er staan nog meer hoofdstukken op jullie te wachten! Laat je mening horen in de reacties en enjoy!