Ülkenin iki güçlü müzik grubu, karşı karşıya!
Global çapta düzenlenecek olan bir müzik yarışması için yapılacak seçmelerde herkes Serbest Denklem'in kazanacağını düşünür. Ancak kimsenin hesaba katmayacağı şeyler olur.
🎵
Yayıma başlama tarihi: 21.0...
Hikayenin şimdiye kadarki en uzun bölümü oldu, umarım beğenirsiniz. Oy vermeyi ve yorum bırakmayı eksik etmeyin^^ Keyifli okumalar dilerim!
Bu bölüm için Son Feci Bisiklet'ten Çar Bomba dinler misiniz?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Neyi kabul etmeyecekmişim?" diye sorarken sesim son derece kuşkulu çıkıyordu. Gözlerimi teker teker hepsinin üstünde gezdirdim. İdil yutkunup bana baktığında, onun bile bu kadar gerildiğini hususun ne olabileceğini merak ettim.
"İdil her zamanki gibi alttan üstten konuşuyor," dedi Berra kimseden ses çıkmayınca lafı devralarak, "Sonuçta sen mantıklı hareket eden bir insansın. Ani kararlar vermeyeceğini biliyoruz bazılarımız gibi," derken gözleri bariz şekilde İdil'in üstündeydi.
"Burada tam olarak neler dönüyor, biri teker teker açıklayabilir mi? Neyi kabul etmeyecekmişim? Arkadaşlar ben neden işleri yokuşa sürmeye çalışayım?"
Haluk abi derin bir nefes aldı ve kısaca açıkladı: "Serbest Denklem albümlerinden birini Visram'a satmak istiyor. Bunu neden istedikleri hakkında hiçbir fikrimiz yok. İdil bunun altından çıkar mevzusunun çıkacağını düşünüyor her zamanki gibi. İnsanlara güvenmeyen bir kız."
"Önüme çıkan her insana güvenmediğim için ben mi suçlu oldum şimdi de?" diye bağırdı İdil. Kafam artık çoğu şeyi kaldırmıyordu. Sakince birbirleriyle tartışmalarını sonlandırmalarını ve benim varlığımı hatırlamalarını beklemekten başka bir şey de gelmiyordu içimden.
"Bahsettiğin de önümüze çıkan alelade insanlarla aynı kefede değiller, bunun farkındasın değil mi?"
İdil, Verda'nın sözlerine daha fazla dayanamıyormuş gibi gözlerini devirdi. "Arkadaşlar siz her şeye rağmen aradaki bağları sırf kıytırık duygular yüzünden koparamıyorsanız, bu sizin sorununuz. Ben gayet memnunum. Onlara güvenmemek konusunda da benim lafıma geleceksiniz en sonunda, hepimiz biliyoruz bunu."
"Hadi senin sözüne geldik diyelim," diyerek araya girdi Berra, "O zaman eline ne geçecek? Haklı çıktığın için kendinle gurur mu duyacaksın? Aksine madem biz güvenmedik ve kendi topuğumuza sıktık, koşulsuz şartsız bizim arkamızda durman gerekir. Biz en başında bireysel değil bir olacağımızın sözünü vermiştik. Herkesin fikrinin bir önemi var. Çoğunluğun kararının kabul edilmesi gibi bir kural da var. Unutma."
"İlk gün verdiğimiz tüm sözleri hatırlıyorum Berra," dedi İdil, "Ama gözümün önünde, uyardığım halde, kendi topuğunuza sıkmaya devam ederseniz bir kere uyarırım. Bir ikincisi daha olmaz. Belki bencil dersin belki kindar. Benim lafım dinlenmeyince uğraşmıyorum ben."
