ALWAYS YOU ✔️

WORTH IT

CHAPTER SEVENTEEN: WORTH IT

" lick me up and take me like a vitamin "
- Lana Del Rey (Radio)

I thought that love was something great and phenomenal.

I knew that it would be painful but I guess I didn't expect it to be that painful to the point that I just want to end it all, that it felt like it was over for me.

Naisip ko lang yung mga magagandang bagay pag dating sa pag-ibig, yung mga nakakakilig at mga masasayang bagay, 'di ko pinagisipan ng mabuti na iba pala kapag hindi ikaw ang mahal ng lalaking mahal mo.

I was right inside my room, staring at our polaroid pictures, mine and Christian's pictures together.

Pinangarap ko na sana ganito na lang forever, kaya nga 'ko naniniwala noon sa forever kasi sa puso ko magiging kami rin, na siya ang forever ko.

But it was all just an illusion.

I was delusional.

Gusto kong magalit sa mundo, gusto kong magalit sa kanila, gusto kong magalit kay Christian at Angelica.

Kasi bakit gano'n?

Bakit kailangan kong masaktan ng ganito?

Pero alam ko naman na 'di nila kasalanan yun, kasalanan ko kasi ako yung nagmahal at umasa, I had to deal with the consequences of this love.

Napaupo ako sa sahig at niyakap ang mga litrato naming dalawa ni Christian at pati na rin yung mga letters na sinulat ko para lang sa kanya.

Minsan sobra sobra na yung nararamdaman ko para sa kanya na halos 'di na 'ko makahinga, puno yung mga letters ng sulat ko tungkol sa nararamdaman ko para sa kanya at mga pangarap ko na sana mamahalin niya rin ako.

And now it's all over.

It's all over.

Paano naman ako makakamove on ni'to, panginoon ko?

Paano?

Paano ako makakamove on kay Christian?

Minsan tinatanong ko ang sarili ko kung bakit paulit ulit kong pinapaginipan ang nakaraan ko?

Tapos naman na 'kong masaktan, it was all in the past now pero parang binabalik balikan ko, may ibig sabihin ba kung bakit yun ang napapaginipan ko?

"Good morning." nakangiting sabi sa'kin ni Christian habang iniinom ang kape niya.

Nakahubad din siya, kitang-kita ko nga yung abs niya eh, looks like he's been working out real good lately, I'm proud of him.

"What? You like my abs?" sabi niya sabay kindat sa'kin.

Landi niya.

Tinawanan ko na lang siya at hinampas ko ang abs niya, natawa rin siya sa ginawa ko.

Nung nasaktan ako noon, inisip ko kung lalayuan ko ba si Christian, na siguro mas maganda na putulin ko ang pagkakaibigan naming dalawa. 'Di na tama ang pagkakaibigan kapag nasasaktan yung isa.

But I couldn't.

I chose to stay friends with him because he was suffering, he was going through a lot, and I didn't want to leave someone that I love so much.

"Natawagan mo na ba siya?" bigla kong tanong habang hinintay ko ang kape ko sa machine.

"Hm, I haven't. Pero malapit naman na siya, sabi niya sa'kin na nag-aaply siya for online classes at nakatulong din habang nasa ibang bansa siya."