•~|ʙᴜʟʟɪᴇs|~•

~7~

Jimin

Bir elimde poşetler, diğer elim cebimde, titreyen bedenim ve kızarmış burnum, içinde git gide küçüldüğüm montumla beraber iki dakikadır çalıyor olduğum kapının açılmasını bekliyordum. Hava gerçekten inanılmaz soğuktu ve bu soğukta kapının önünde bekletildiğim için kapı açılır açılmaz karşımda duran Jungkook benden iyi bir azar işitecekti.

"Dondum soğuktan! Neden hızlı açmıyorsunuz kapıyı?"

Ben içeri girerken Jungkook arkamdan kapıyı kapattı ve "Üzgünüm hyung, namjoon hyung mutfaktaydı da bir şeyler kırmasın diye az geciktim. Beklettiysem özür dilerim." diyerek cevapladı beni.

"Tamam tamam sorun yok. Namjoon bir şey kırmasa bari." diyerek kıkırdadığımda kapının eşiğine kadar elinde tencere ile gelen namjoon beni duymuş, "Aşk olsun, utanmıyor musunuz arkamdan dedikodumu yapmaya?" diyerek söylenmişti. Sonrasında ise "Tch tch, bu gençlikte de hiç edep adap kalmamış değil mi hayatım?" diyerek içeride masayı hazırlayan Seokjin'e seslenmiş ve yanına doğru ilerlemişti. Ben de montumu çıkarmadan arkalarından gidip masaya baktığımda cidden iyi bir hazırlık yaptıkları belliydi.

Namjoon'un Seokjin'e sorduğu soruya Jungkook "Yaşlandığınızı kabul ediyorsunuz yani?" diye kıkırdayarak yanıt verdiğinde Seokjin elindeki plastik kaşıkla Jungkook'un kafasına vurmuş "Bana yaşlı mı diyorsun bakayım sen? Alırım ayağımın altına! Hyunga yaşlı denmez. İçki yasak sana." diye bir anne gibi söylenmişti. Namjoon kenarda gülerek geri kalan eşyaları almaya mutfağa doğru tekrar ilerlediğinde Jungkook kafasını tutmuş "Şakaydı yaa, annem görse utanırdı anneliğinden yalnız. 3 çocuğu olan anne gibisin hyung!" diyerek masaya oturmuştu. Ben de gülerek yanındaki sandalyeye oturduğumda Namjoon içeriden elinde chopsticklerle geri gelmiş ve "Çocuk değilim ben yalnız, beni baba kategorisine katarsanız sevinirim." diyerek masaya yemek çubuklarını yerleştirmeye başlamıştı. Tabağıma ortadaki tencereden ramen ve biraz kimchi doldurduğumda çıkan dumana rağmen yemeye başladım çünkü inanılmaz acıkmıştım. Diğerleri de acıkmış olsa gerek, benimle beraber herkes tabağını doldurmaya başladığında hala konuşmaya devam ediyorduk.

"Sen baba mı olacaksın? Kim demiş onu?" dedi Seokjin küçümser bakışlarıyla.

"Annen seokjin, annen hep derdi. Namjoondan çok iyi bir baba olur diye." dediğinde Seokjin boğazına takılan ramenle birden durmuş ve hafifçe öksürmeye başlamıştı. Jungkook gülerek sırtına vuruyordu ve Namjoon da, az önce söylediği laftan gurur duyarcasına sırıtarak sojuları bardağa doldurmaya başlamıştı. Ortama bakıp kocaman gülümsediğimde ait olduğum yerde gibi hissetmiştim. Hep burda kalmak güzel olurdu. Zaman dursa, çok güzel olurdu.

Seokjin hyung ağzını boşalttığında Jungkook'un uzattığı sudan bir yudum almış ve kendine geldiğinde az önceki lafa ithafen ona dönerek "Çocukların yanında argo konuşmayacağım namjoon. Bu konuyu evde konuşacağız." demiş ve örnek bir ebeveyn tavırlarıyla önüne dönerek ramenini yemeye devam etmişti. Tabii ki ikisinin beraber bir evleri yoktu, sadece bu şakayı yapmayı çok seviyorlardı. Sevgililerdi ve çok tatlı atışıyorlardı, üstelik kendi aralarında bu tür şakaları da vardı ve ilişkilerine eğlence katan da buydu. Beraber çok harikalardı.

"Peki kocacığım, sen nasıl istersen." demişti Namjoon gülümseyerek. Ve bunu duyduğunda Seokjin, boğazını temizleyerek yanıt vermişti. Ama hoşuna gittiğine emindim. Sadece belli etmiyordu. Tanrım, ikisi gerçekten çok tatlıydı.

"Yemekleri kim yaptı? Harika olmuş." dedim konu açmak adına.

"Soru mu bu tabii ki ben yaptım." dedi Namjoon atlayarak. Seokjin ise ayağıyla masanın altından Namjoon'a vurmuş "Tahmin edildiği üzere benim gibi harika birinden harika yemekler çıkar. Eh, namjoon da az yardım etti." diyerek sevgilisini üzmeden orta yolu bulmuştu. Ama hemen ardından gelen "Tabi bu savaşta Jungkook'un annesi Bayan Jeon'un Paris'ten özel olarak getirip oğluna verdiği, en sevdiği parça olan yemek takımından iki tabak can verdi ama orası önemli değil." diye eklediğinde bu sefer Jungkook öksürük krizine girmiş, ben seslice kahkaha atarken Jungkook'un sırtına vurmaya başlamıştım.