Years of Wait

CHAPTER 3

HOPEDEEPLY

“Haist! Hindi na naman ako nakaperfect score!” sabay kamot ko sa aking batok habang nakatingin sa papel na hawak ko.

Eight over twenty. Really? Marga?

Hindi man lang nangalahati!

“Okay lang 'yan! Konting t'yaga pa makukuha mo rin 'yan,” si Dean, nakaupo sa kabilang couch habang nasa likod ng kanyang batok ang dalawang kamay. Pagod ang kanyang mga matang nakatingin sa akin.

Nandito kami sa sala nila, tinuruan niya ako sa assignment ko sa math. Nakadalawang papel na ako sa ginagawa niyang problem solving, ngunit hindi ko pa rin maintindihan o makuha-kuha kahit anong sabi niya na, 'yon na raw ang pinakamadaling sagutan sa lahat, pero para sa 'kin parehas lang mahirap iyon.

“Halika, ulitin natin,” sabi niya.

I immediately shook my head at him before looking out the door. From the peaceful blue sky, ngayon, naghahalo na ang kulay kahel at itim, nagbabadya ng kadiliman. Bumaling ako sa kanya nang marinig ko siyang bumuntong-hininga, nakatingin din siya sa labas.

“Gumagabi na,” I sadly said.

“Oum,” then he looked at me intently, “ihahatid na kita sa inyo,” he continued.

“Maaga pa naman,” agap ko.

Pauwiin niya na talaga ako, kahit sabihin ko na pwede ako mag-overnight kahit saan ko gusto, kahit dito pa. Hindi niya pa rin ako papayagan kung saan-saan matutulog, dinaig niya pa ang mga magulang ko sa higpit.

“Edi ituloy na natin 'to,” sabi niya.

I smiled weakly. Susulitin niya talaga ang oras na pag-i-stay ko rito sa pagtuturo sa akin.

“Edi, dito na rin ako matutulog…” dugtong ko, “isang gabi lang naman, e,” sabi ko pa.

Naniningkit naman ang mga mata niyang nakatitig sa akin. Nilakihan ko pa ang aking ngiti para mapapayag siya agad. 

Makuha ka sa charm ko, please…

“Marga, hindi pwede,” mariin niyang sabi.

“Pwede kaya kung papayag ka lang. Nakapag paalam naman na ako kay yaya Mina at Mommy na pwede ako mag-overnight sa ibang bahay—” sabi ko.

“Hindi nga pwede,” agap niya.

“Pwede nga 'yon, pero kung hindi mo naman ako papatulogin dito, edi sa ibang bahay na lang ako,” humina ang boses ko sa huling pangungusap.

His sharp eyes darted on me, kung nakamamatay lang ang kanyang tingin, siguro kanina pa ako nakahandusay dito. Gusto ko lang naman matulog dito, a! Ba't ayaw niya akong payagan?

Mabuti pa si tita Karen, pumayag agad. May isang kwarto naman sila rito. Sabi ni tita Karen, kung gusto ko raw matulog dito ay para sa akin ang kwarto na iyon. Ewan ko lang kay Dean, kung bakit ang laki-laki ng problema niya kapag sinabi ko rito ako matutulog.

He looked up and closed his eyes, while massaging his temple. Tila mapuputol na ang lubid ng pasensya niya sa'kin. I took a deep breath and looked outside again. It's getting dark. Kung pupunta pa ako sa bahay nila Sheena ngayon, mas lalo lang ako gagabihin, malayo kasi ang bahay non. Saka hindi alam non na mag-o-overnight ako sa kanila, mabibigla pa 'yon, o baka wala pa 'yon sa kanila dahil mahilig iyon mag-night out. 

Uuwi na lang siguro ako ng bahay kung hindi talaga ako papayagan ng supladong lalaki na 'to.

“Isang gabi lang naman, e,” subok kong muli sa isang maliit na boses.