Years of Wait

CHAPTER 5

HOPEDEEPLY

Nag-inat ako ng kamay pagkatapos ng mahahabang pag-eexplain ng teacher namin sa AP. Parang ngayon lang ako nagising mula sa pagkakatulog. Ang boring kasi ng topic kaya hindi ko maiwasang antukin. At dahil terror si Mrs. Sanchez, ang guro namin. Pipilitin talaga namin idilat ang aming mga mata para hindi kami ma-discipline office, dahil kapag nahuli ka lang na nakapikit saglit o narinig ka na humihikab sa klase niya, ipapatawag niya agad ang parents mo rito sa eskwelahan. 

Kaya nang lumabas na si Mrs. Sanchez, ay parang nag-uunahan sa pagpasok ang diwa sa aming mga katawan. Tumayo na ang mga kaklase ko para lumabas at makakain na rin ng lunch. Habang ako nanatili pa rin sa aking upuan, iniinat pa ang katawan. Lumapit sa akin si Sheena.

“Mare? Ano? Sasamahan mo na ba ako sa sabado?” puno ng pagmamakaawa ang kanyang tinig.

Napakunot ang noo ko at umayos ng pagkakaupo. Hindi pa rin ba siya titigil sa pagpupumilit sa 'kin sa sabado. Matalim ang tingin ko sa kanya, habang siya nakanguso sa'kin na parang pato sa haba ng kanyang nguso.

“Hindi nga Sheena!” mariin kong sabi sa kanya. “Saka ano naman gagawin ko roon habang kayo ay nag-uusap. Tutunganga sa inyong dalawa? No way!” I hissed nang makita ko kami na lang dalawa sa classroom namin.

“Pwede ka naman mag-shopping. Bumili ng damit, sapatos o 'di kaya'y  jewe—”

“No!” I stopped her talking nonsense. “alam mo namang pinagbabawalan na ako ni Mommy na bumili ng mga ganyan. Bawas iyon sa allowance ko!” dagdag ko pa.

Tulad ng ginagawa ni Sheena ngayon. Mahilig din ako bumili ng kung ano-anong gamit o damit. Mahilig din ako mag-mall noon, kada uwi o walang pasok sa mall ang tambay ko. Pero nang nalaman ito ni Mommy at nagalit siya sa'kin. Lalo na nalaman niyang sobrang baba ng grades ko noon. Kinuha niya agad sa'kin ang ATM card ko at grounded din ako buong summer noon. Kaya nga may inutusan siya ngayon para may magbantay araw-araw sa'kin.

Bumagsak ang mga balikat niya, “Fine! Hindi na kita pipilitin, okay?” pagsuko niya, “Tara na nga! Lumabas na tayo, gutom na ako, e!” she added.

Akala ko hindi na kami kakain ng lunch kasi hanggang mamaya pa kami matatapos rito. Buti na lang naisipan niyang lumabas na kami dito dahil kanina pa kumakalam ang sikmura ko.

Naglalakad na kami sa hallway, papunta sa Cafeteria.

“Hindi mo ba pupuntahan ang kapatid mo?” tanong ko sa kanya.

Umiling siya. “Hindi. Sure ako, kumakain na iyon ngayon.” sagot niya sa 'kin habang nakatingin sa daan

“So, sa cafeteria ka ngayon kakain?” tanong ko uli at tiningnan siya.

“Oo, sasabay ako sa inyo ni kuya Dean at kuya Sion ngayong lunch!” ngumisi siya sa 'kin.

“Wha—”

Natigilan kami sa paglalakad nang humarang sa amin si Lily. Nakapamewang pa ito sa harapan namin, habang nanatili naman sa kanyang likuran ang dalawang kasama niya. Ano na naman kaya kailangan ng babae na 'to?

“May palakang naka-eyes glasses na naman ang paharang-harang sa daanan natin,” Sheena whispered.

Inirapan lang siya ni Lily at pinandidilatan naman ng mga mata ng mga kaibigan ni Lily si Sheena. Humakbang papalapit sa akin si Lily at taas noo ito nakatingin sa aking mga mata. Pinantayan ko siya ng tingin. Mas matangkad ako sa kanya kaya hindi niya ako matitinag sa tingin niya lang.

“Pwede ba tayong mag-usap?” sinulyapan niya saglit ang kaibigan ko, “Nang tayong dalawa lang,” mariin niyang sabi.

“Wow! Ano kayo? Close na sa isa't isa?!” sarkastikong sabi ni Sheena.