💕 နှလုံးသားထက် က နှောင်ကြိုးမျှင်💕
အခန်း (11)
💕🍑💕🍑💕🍑💕🍑💕🍑💕🍑💕🍑
" လကလေး ရော့... "
လကလေး နန်းနန်း ကမ်းပေးလာတဲ့ အစိမ်း
ရောင်အရည် ကြည်ကြည်လေးတွေထည့်
ထားတဲ့ ခွက်လှလှလေးကို လှမ်းယူလိုက်ရင်း....
" ဒါက ဘာလဲ နန်းနန်း "
" ပန်းသီးစိမ်း ကော့တေး နင့်အတွက်... ငါတို့
က ဒါတွေ "
လကလေး အမေးကို နန်းနန်း က သူ့ လက်ထဲက နီကျင့်ကျင့်အရောင်နဲ့ ခွက်ကိုလှုပ်ယမ်
းပြသည်။လကလေး လက်ထဲက ခွက်လေး
ကို နှာဖျားဝမှာတေ့၍ တစ်ချက်နမ်းကြည့်
လိုက်ပြီး....
" ဒါက မူးတာလား သောက်ရင်... "
" ကော့တေး က အသီး နဲ့ အရက်ကိုရောစပ်ဖျော်ထားတာပဲ မူးတာပေါ့ ဟ။မဟုတ်မှ နင် တစ်ခါမှ မသောက်ဖူးဘူးလား "
နန်းနန်း အမေးကြောင့် ဘေးနားမှာရှိနေတဲ့ မေလင်း နဲ့ တခြား သူငယ်ချင်းတွေကလည်း လကလေး အဖြေကို အာရုံစိုက်နေကြသည်။လကလေး သူငယ်ချင်းတွေကို မပွင့်တပွင့်အပြုံးလေး နဲ့ ပြုံးပြီး တိုးတိုးလေး ဖြေလိုက်
သည်က....
" ငါ မသောက်ဖူးဘူး။နန်းနန်း ချိန်းလို့ ဘား ဆိုတဲ့ ဒီနေရာကို လာတာကလည်း ပထမဆုံး
အကြိမ်ပါပဲ။ပြီးတော့... ကော့တေး ဆိုတဲ့ ဒီ
ဟာကိုလည်း အခုမှ သိတာ "
" ဝိုး... လကလေး နင်က နှစ်တစ်ရာစုက လူ
သား မဟုတ်ဘဲ။ဟိုးရှေးခေတ် လူသားဘဲ။
ခေတ်နောက်ကျပြီး အတွေ့အကြုံ ဗဟုသုတ
တွေကလည်း မရှိနဲ့ ဒိတ်အောက်လိုက်တာ။
ကိုင်တဲ့ ဖုန်းကလည်း ကလေးတွေတောင် မ
သုံးတော့တဲ့ ခေါက်ဖုန်းတဲ့။နှစ်ဆယ့်တစ်ရာ စုရဲ့ သူဌေးကတော်မလေး ခေတ်နောက်ကျ
ချက် က ပြိုင်စံရှားပဲ။ဟား... ဟား... ဟား "
လကလေး အဖြေအဆုံးမှာတော့... မေလင်း
က တအံ့တသြဖြင့် ကဲ့ရဲ့သလို လှောင်ပြောင်
သလို ပြောသည်။ကျန် သူငယ်ချင်းတွေ က မေလင်း စကားအဆုံး ဟားတိုက်ရယ်ကြသည်။ဘေးနားမှာ ထိုင်နေတဲ့ ကေသီ က တော့... မချိပြုံးလေး ပြုံးထားရသည့် လကလေး လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပေးထားသည်။
