💕နှလုံးသားထက် က နှောင်ကြိုးမျှင် 💕
အခန်း (35)
💕🍑💕🍑💕🍑💕🍑💕🍑💕🍑💕🍑
" ကေသီ လမင်းငယ်ရောလို့ ငါ မေးနေတယ်
လေ။ဘာလို့ မဖြေတာလဲ။ "
အဂ္ဂ သူမေးနေတာကို မဖြေဘဲ... ခေါင်းငုံ့ရပ်
နေတဲ့ ကေသီကို စိတ်မရှည်စွာဖြင့်.. ထပ်မေး
လိုက်သည်။
ကေသီ ဘယ်လိုဖြေရမှန်းမသိဖြစ်နေချိန်...
စီနီယာက လေသံမာမာနဲ့ထပ်မေးလာတာမို့..
လကလေး မလာတော့ဘူးဆိုတာ ဖြေလိုက်ရတော့သည်။
" လကလေး ဆိုင်ကိုမလာတော့ဘူး စီနီယာ။ "
" ဘာ!.. လမင်းငယ် က ဆိုင်ကို မလာတော့
ဘူး။ဘာလို့တဲ့လဲ။ဘာလို့မလာတော့တာလဲ
ကေသီ။ငါ့ကို ပြောစမ်းပါ။လမင်းငယ် က ဘာလို့ ဆိုင်ကိုမလာတော့တာလဲ။ "
ကေသီပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး... အရူးတပိုင်းနှယ်မေးနေတဲ့ စီနီယာအဖြစ်ကိုကြည့်
ပြီး.. စိတ်မကောင်းဖြစ်ရပြီး သနားလည်းသနားမိပါ၏။ထို့နောက်...
" လကလေး ဆိုင်ကိုမလာတာ ဘာလို့လဲဆို
တာ ကေသီမသိဘူး စိီနီယာ။ "
" နင်လည်း မသိဘူးပေါ့။" ဆိုပြီး ကေသီပခုံးပေါ်ကလက်နှစ်ဖက်က အားမရှိတော့သလိုလျော့ကျသွားပြီး...
" ဦးနောင်တမန် ကို ငါ ထိုးလိုက်မိတာကို၊
လမင်းငယ် က အခုထိ ငါ့အပေါ်မှာ စိတ်ဆိုးမပြေသေးဘူးထင်တယ်။အဲ့နေ့က ငါအရမ်း
လွန်သွားတယ်ထင်တယ်။ငါ လမင်းငယ် ကို
တောင်းပန်ရမလား။လမင်းငယ် စိတ်ဆိုးပြေ
အောင် ငါ ဘာလုပ်ရင်ရမလဲ ကေသီ။ "
" စီနီယာ ဘာမှမလုပ်ပါနဲ့။ဘာမှမလုပ်တာ က စီနီယာ နဲ့ လကလေးအတွက် အကောင်း
ဆုံးပါပဲ။ "
" ဘာမှမလုပ်တာက ဘာလို့ အကောင်းဆုံး
ဖြစ်ရတာလဲ။ကေသီ နင် လမင်းငယ် ဆိုင်ကို
မလာတဲ့ အကြောင်းအရင်းက်ိုသိတယ်မလာ
း။နင် သိတယ်မလား။ဘာလဲဆိုတာ ငါ့ကို
ပြောပြစမ်းပါ။ "
နောက်ထက်တစ်ကြိမ် ကေသီပခုံးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး မေးလာတဲ့ စီနီယာကြောင့်... ကေသီ ပင့်သက်လေးကို မသက်မသာနဲ့ ရှိုက်လိုက်ပြီး... သနားစရာကောင်းနေတဲ့ စီနီယာ
မျက်ဝန်းတွေနဲ့ အကြည့်စုံလိုက်ပြီး....
