-من بعد از تو-
تو از دید من تناسب داشتی
همه چیزت به همه چیزت میومد
صدات، دستات، پاهات، رنگ چشمات، موهات، پوستت
همیشه از دور بهت نگاه میکردم ببینم چیکار میکنی
گند ترین خلع احساسی رو بعد از جدایی از تو داشتم، هیچ کسو نمیتونستم تحمل کنم
همه ی آدما بنظرم یه مشکلی داشتن
ازینکه یه نفرو دوست داشته باشم متنفر بودم
ازینکه چرا دوست داشتنم بی اهمیت بود حالم بهم میخورد
قبل ازینکه خودمو ببینم، فکر میکردم یه مشکلی دارم
یه ایرادی تو قیافمه، یه مشکلی تو راه رفتنمه،
لباسام زشته، موهام تخمیه!
خودمو دوس نداشتم، بدونِ اعتماد بنفس
طول کشید تا درست شه
ولی راضیم ازینکه این اتفاقا افتاد
که الان به این آدمی که هستم تبدیل بشم.
حالا این منم
آدمِ پر اعتماد بنفس و مغروری که به راحتی قلب میشکونه
به راحتی دور میندازه
چشم میبنده رو احساساتِ بقیه
هیچ کسو جز خودش نمیبینه
حالا تبدیل شدم به یه عوضی که خیلیا ازش متنفرن
عوضی ای که هنوزم وقتی مست میکنه، تبدیل میشه به همون پسر بچه ی احمق مجنونِ ۲ سال پیش، که مدام اسمتو صدا میزنه،
تنِ ظریفتو بین بازوهاش تصور میکنه،
صدای خنده هات تو سرش میپیچه و زمان و مکانو فراموش میکنه
که یادِ عطر موهات مسخش میکنه،
پسری که جز دو کیونگسو هیچ کس رو نمیبینه،
حتی خودشو...
لطفا ووت و کامنت فراموش نشه💜
