KARLI SOKAK MAHALLESİ

BÖLÜM-9-

ARKADAŞLAR HERKESE MERHABA.

YENİ YILA NEREDEYSE SAATTLER KALDI. UMARIM 2021 YILINI GÜZEL HATIRLARSINIZ. 2022 YILINDA ÇOK DAHA İYİ ŞEYLER YAŞAMANIZ DİLEĞİYLE...

O ZAMAN İYİ OKUMALAR DİLİYORUM.

___________________________________

Ayaz telefonu sıkıntıyla sessize aldı ve masaya tekrardan bıraktı. Elleriyle gözlerini ovaladı ve başını ovdu. Ben ise ona bakıyordum bir şey demesi için. Ancak o pek konuşmaya niyetli değil gibiydi. 

''Ayaz ne oldu? Söyleyecek misin artık?'' dedim hızlı hızlı.

Ayaz sonunda bana bakmaya lütfetti ve gözlerime baktı. İç çekti ve konuşmaya başladı.

''Sen bana mesaj attıktan sonra bir toplantıya girdim. Mesajını görmüştüm ama cevap verebilecek zamanım kalmamıştı. Neredeyse bir iki saat toplantı sürmüştü. Çıktığım gibi ilk seni aradım ama telefona cevap vermedin. Endişelenmiştim o yüzden bir sürü de masaj yazdım. Ancak geri dönmeyince tekrar aradım. Aradım ve bu sefer telefon açıldı.'' dedi ve nefes aldı.

''Açan kişi ablandı.'' dedi sıkıntıyla.

Ben ise karmaşık duyguların esiri olmuştum. Şaşkınlık, üzüntü, korku, endişe... 

''Sonra?'' dedim ha ağladı ha ağlayacak sesimle.

''Sonra ise ablan telefonu açtı ve benimle konuşmaya başladı. Senin yerini sordum o an korkuyla. Sana bir şey olması ihtimali beni çılgına çevirmişti. O yüzden kusura bakma ama gizli tutamadan senin yerini sordum.'' dedi gözlerini kaçırarak.

Ben de gözlerimi ayaklarıma çevirdim ve devam etmesini bekledim.

''İlk başta kısa bir sessizlik oldu daha sonra da ablan Lavin ile birlikte alışverişe çıktığını ve telefonunu evde unuttuğunu söyledi. Ben de ona inanarak evime geldim. Ama içimdeki sıkıntı dakikalar geçtikçe büyümüştü. Hemen arabama bindim ve mahalleye geri geldim. Lavin'in evine geldiğimde kapıyı Lavin açmıştı. Hemen Lavin'e seni sordum ama bugün seninle buluşacağını ama gelmediğini söyledi. O da endişelenmişti benim söylediklerimden sonra. Hemen ağlamaya başlamıştı hatta. Ben seni aramak için gideceğim sırada o da gelmek istedi ama ben izin vermedim ve hemen arabaya binip gidebileceğin her yere gittim. Yoktun hiç bir yer de neredeyse kafaya yiyecektim ki telefonum çaldı.'' dedi son cümlelerde kızgınlıkla.

''Allah'tan arayan sendin yoksa kafayı yiyecektim. Asu sen ne yapıyorsun? Telefonunu almadan, kimseye haber vermeden dışarı çıkmak nedir?'' dedi iyice bana dönerek kızgınlıkla.

Gözümden bir damla yaş aktı ona bakarken. Dudaklarımı büzdüm ve hıçkırarak ağlamaya başladım. Bir anda Ayaz'a sarıldım ve onun kokusuyla rahatlamaya çalıştım. Neredeyse yarım saat öyle durduktan sonra Ayaz'ın tişörtü sırılsıklamdı ve sanırım gene ateşim çıkıyordu. 

Ayaz beni dikleştirdi ve alnımı öpüp ateşimi kontrol etti. Daha sonra hemen mutfağa gitti ve elinde bir ilaçla geri geldi. Su yardımıyla bana içirdikten sonra beni koltuğa yatırdı ve gideceği sırada elinden tuttum ve ''gitme'' dedim sessizce.

O da beni ikiletmedi ve küçücük koltukta yanıma arkama uzandı. Belimden sarıldı. Ben neredeyse onun üzerinde yatıyordum ama gram rahatsızlık duymuyordum. Sanki yıllardır ilk defa yerimi bulmuşum gibi hissettim. Ayaz benim yuvamdı, arkadaşımdı, sevgilimdi.

Göğsüne kafamı yasladım ve bende ona sarıldım. Ayaz'da yavaşça saçlarımı okşaya okşaya beni sonunda uyutmuştu.

________________________________