KARLI SOKAK MAHALLESİ

BÖLÜM-11-

İYİ OKUMALAR...

____________________________

Ayaz'ın sorduğu soru ile çok şaşırmıştım. 

Çok mutlu olmuştum ama...

İşte bu ama her şeyi daha da karıştırıyordu.

''Şu an cevap vermek zorunda değilsin Asu'' dedi Ayaz anlayışla.

Ona minnet dolu bir bakışla baktım. Şu an bu kararı vermek benim için çok zordu. Okulum, ailem ve Ayaz...

Bunun gibi bir sürü soru cevap bekliyordu benden ve ben ise sadece onlara bakıyordum ama asla cevap bulamıyordum. Sanki beni kapkaranlık bir boşluğa atmışlardı ve ben nerede duracağımı nerede bağıracağımı bilemiyordum.

Ayaz'a kafa salladım ve kucağından kalktım. Odaya gittim ve kendi kıyafetlerimi giydim.

 Acaba Ayaz üzülmüş müydü? 

Bunları düşünerek merdivenlere yöneldim ve aşağıya indim. Ayaz kapının yanında beni bekliyordu. Elleri ceplerinde, heybetli vücudu ile bana bakıyordu. Yüzündeki o tatlı gülümseme ile. Onu gülünce bende gülümsedim ve ceylan gibi seke seke yanına gittim. Ayaklarımın uçlarında yükselip yanağına tatlı bir öpücük bıraktım ama Ayaz bırakmadı. Belimden beni tuttu ve yüz hizasına getirdi. Kulağıma doğru eğildi ve,

''Dün gece hayatımın en güzel gecesiydi ve sanırım...'' dedi ve durdu.

Dudaklarıma doğru yakınlaştı ve,

''Bundan daha iyi geceler geçireceğim'' dedi ve dudaklarıma kapandı. 

Ben ne dediğini anlayınca kızarıp, utansam da gülümsedim onun gibi.

Daha sonra dudaklarımı ayıran ben oldum çünkü bugün okulum vardı ve ona yetişmem gerekiyordu.

Ayaz bana tip tip baksa da bende göz kırpıp kapıyı açtım. Seke seke merdivenlerden indim. Ayaz da kapıyı kitliyip aşağıya inmişti. Daha sonra birlikte arabaya binip evimin yolunu tutmuştuk. Kısa bir süre sonra zaten gelmiştik. Arabadan inmeden hemen önce Ayaz'ın yanağından öpüp.

''Seni seviyorum'' dedim.

O da gözlerini kapatıp, kafa salladı tatlı bir şekilde.

''Biliyorum'' dedi bay ukala.

Tam sinirlenmiş geri çekilecekken beni bileğimden tuttu ve hemen yüzüne yaklaştırdı.

''Ama ben senin beni sevdiğinden daha çok seviyorum Asu'm'' dedi ve dudağımı öptü.

Benim şimdi keyfim yerine gelmişti. Ama eve hemen gitmem gerekiyordu. Geri çekildim ve,

''İyi o zaman. Ben şimdi bu güzel enerji ile ailemden bir ton fırça yiyim. Belki acısını hafifletir'' dedim içimdeki büyük üzüntüyü şakaya vurarak.

Ayaz elimi tuttu ve dudağına götürdü.

''Bunları çekmek zorunda olmadığını biliyorsun değil mi?'' dedi bana sabah ki teklifini ima ederek.

Dudağımı ısırdım ve kafa salladım cevap olarak.

''Sen benim yanımda olduğun sürece acıları beni yıkamaz Ayaz. Benim yanımda bir tek sen varsın. O yüzden beni bırakma olur mu Ayaz?'' dedim kafamı hafif sağa yatırarak.

O beni bırakırsa benim bu hayatta tutunabileceğim kimse yoktu. O olamasa ben koca bir hiçlik olurdum şu koca dünya da.

Ayaz eliyle yanağımı okşadı ve,