I Fell In love With A Romualdez (Unedited)

Chapter 19: Uupuan ko na ba?

It's the last week of August at si Imelda sobrang stressed lately, since her birthday, her father told her that he has cancer at malala na. Dito na namin pinatira si papa since then, kasama isa niyang kapatid para dalawa sila magbantay at makatulong na rin kasi nga buntis siya. Double time naman ako sa pag gabay sa kanya at minsan naiiwan ko trabaho ko para mag assist kay papa although may mga aid naman kami nahinire.

She's too worried about what will happen to her father, which is the only parent that is left. We asked the doctors for second opinion pero all we had received is a not so good news. Andito kami ngayon sa simbahan to offer a prayer for Imelda's father. Nang matapos siya magdasal eh biglang naiyak si Imelda.

"Mahal, paano to, what if mawala si Dad? I'll be an orphan then." She cried on me. Sinandal ko siya sa aking balikat at pinaiyak ko nalang. I was brushing her shoulders para mapatahan siya.

"Mahal, may mahahanap rin tayo na solution para kay papa, please don't stress yourself too much."

The very jolly Imelda na napangasawa was gone. She's been so worried at minsan napatulala lang na nakaupo. She's smiling minsan when in front of her family pero pag kami nalang sa kwarto, she cried a lot.

"Mahal, it's too early for me to be an orphan." She cried again. I held her chin to look at me in the eyes.

"Mahal, andito naman ako, I promise to be with you, di naman kita iiwan mahal, I'll be your family, gusto mo e adopt pa kita para di kana maging orphan, total parang mag ama naman tingin nila sa atin pag magkasama tayo?" I said jokingly, hoping na tatawa siya. And she did smile.

"Kaw talaga mahal!" sabay hampas sa kamay ko. "I'm sorry mahal, pati trabaho mo naiiwan mo na because of me." Sabi nito.

"Mahal naman, asawa mo naman ako, you don't have to worry about me putting you first, takot din ako baka mapano kayo nang anak kong mahilig sa manok at saging." Sabi ko sabay himas sa baby bump niya.

"Kahit pa lumipad ka anak, mahal parin kita at pinaghirapan ka naming buoin ng ina mo, pero yung ina mo talaga ang naghirap ng todo." Dagdag ko.

"Haha, ikaw talaga, hindi pa nga yan lumalabas kung anoa no na sinasabi mo sa kanya, paano nalang kaya paglabas niya?"

"Pinapatawa lang kita ng onti mahal, ayaw ko naman na lagi ka umiiyak. Wag ka mag aalala, makakahanap din tayo ng doctor para kay papa."

Fastforward: September 11, 1955

(Mami Meldy's POV)

Kakatapos lang ng misa, hawak ako ni Ferdinand sa braso ko at inaalalayan ako pababa ng hagdanan then papasok sa kotse, si Papa naman tinutulak ng aid na lalaki, tapos si mommy Josefa naman hawak ni Pacifico. Birthday ngayon ni Ferdinand at naisipan namin na magcelebrate ng birthday niya sa bahay namin, we will have an Ilocano style birthday.

Bali kokoranahan siya ng bulaklak at bibigyan ng 38 roses, since 38 na siya this year. Lahat ng handa ay Ilocano den, may letchon pero para lang sa mga kumakain ng letchon at para sa akin. Ewan ko ba nitong batang nasa tiyan ko kahit ano gusto kainin, di mapili sa pagkain, pati ako tataba nito eh.

Napakaraming bisita, nakakahilo sa dami, I've seen some familiar faces pero yung iba, di ko na nakausap. Hawak ako ni Ferdinand sa kamay at ayaw niya ko umalis sa tabi niya. Pero kalaunan, Di ko na talaga kinaya yung pagod sa aking mga paa at nagpahatid ako sa upuan. Tinitingnan ko lang siya na medyo nag eenjoy, masayang nakikipag usap sa mga bisita.

Minsan naman may mga babae na dumidikit sa kanya, tas nagbubulungan dahil sa lakas ng music. Tumutingin naman si Ferdie sa direksyon ko at ng makita niyang nakatutok ako sa kanya, dumidistansya siya, onti...