I Fell In love With A Romualdez (Unedited)

Chapter 82: Furdie my boy.

February 15, 1960

Then nagising naman si Ferdinand ng maramdaman niyang nanginginig ang katabi niya.

(FEM POV)

Nagising naman ako nung nafeel ko na nanginginig ang asawa ko kahit naka balot na sa kumot at ako ay pinagpapawisan na.

I held her forehead at mainit nga. Tiningnan ko naman ang oras at 3am na.

"Oh darling, you should have changed with my extra suit and jacket na nasa likod ng sasakyan. Nako pano ba to." Sabi ko.

I was about to stand up pero pinigilan ako ng asawa ko.

"San ka punta mahal?" tanong nito.

"Gising ka pala mahal?" tanong niya.

"Uhem, san ka punta?"

"Kukuha lang sana ako ng mainit na tubig para ilagay sa noo mo, you're shivering and ang init mo." Sabi ko while holdig her hand.

"Dito ka muna sa tabi ko mahal, wag mo muna ko iwan." Pakiusap naman ni Imelda.

Tumabi naman muna siya kay Imelda at binantayan muna hanggang sa makatulog para maasikaso niya mga gamot. Pero 1 hour has passed, di naman yun nangyari kasi mas lalong nanginig si Imelda at mas lalong uminit.

"Darling, I have to get you to the hospital." Sabi ko. Tumango nalang si Imelda sa akin.

"Wait here, alright, I'll go tell Pedro to get the car ready, para makapunta na tayo." Sabi ko sa kanya.

I hurried myself sa kwarto ni Inday muna para mag init ng tubig at kay Pedro para mapa andar ang sasakyan. At umakyat na ako pabalik sa kwarto namin to ready myself at mga damit ni Imelda. I checked Imelda again at ganun pa rin.

"Mahal?" tawag ko. She just opened her eyes smiled at me then pumikit ulit.

"Smile smile ka dyan Meldy, nag aalala nan ga ako sayo. Gusto kitang sermonan dahil ang tigas ng ulo mo, pero wag nalang baka mabatukan mo na ako." Sabi ko nalang

Dumating naman si Inday na may dalang biempo at luke warm water at nilagay lang sa bedside table.

"makaupo ka ba mahal, I'll wash you up muna before going to the hospital, para naman mabango ka." Sabi ko.

Then she extends her para magpa alalay ng tayo kaya kinuha ko na at inalalayan ko siya.

"Alalang alala naman ang asawa ko sa akin." mahinang sabi naman ni Imelda sa akin.

"Syempre, ang bata bata mo pa mahal!" sabi ko at ayun nasapok ako.

"Aray, haha, kahit may sakit, ang sakit mo pa rin manapak." Sabi ko.

"Di pa ako mamamatay Ferdinand, mahina lang talaga katawan ko." Sabi niya.

"Haay nako, kayong dalawa, dalian mo na Ferdinand at mapa admit na si Imelda sa ospital, ako na bahala sa mga bata." Singit ni mommy papasok ng kwarto.

"Happy Birthday my, I'm sorry I got sick on your birthday." Bati ni Imelda kay mommy.

"Happy birthday my." Bati ko rin sa ina ko habang pinupunasan ang pa ani Imelda.

"Ay nako, wag muna alalahanin, I'm happy to be with my Apo naman, alalahanin mo nalang muna yung kalagayan mo at ang tamlay mong tignan." Alalang sabi ni mommy. Tinulungan naman ako ni mommy na damitan si Imelda.