I Fell In love With A Romualdez (Unedited)

Chapter 30: Kabote

September 11, 1956 4am:

"Asan na si Julio?" sabi ni Imelda.

"Julio, yung gitara?" sabi naman ni Fortuna.

"Ano ba?" Iritang sabi ni Elizabeth kay Pacifico.

"San na ba yung lighter?" tanong ni Pacifico kay Elizabeth.

"Imelda, yung Biko, lalagyan pa ba ng kandila?" Tanong ni mommy kay Imelda.

"Mommy, asan na ba si mommy?" hanap ni Fortuna kay mommy.

"Pacifico umayos ka nga." Saway ni Elizabeth kay Pacifico, na di ma sindi sindihan ang kandila.

"Inday, yung bulaklak kamo, nasaan na?" sigaw ni Fortuna.

Natawa nalang ako habang pinagmamasdan si Imelda na parang nawawalan na ng bait sa kulit at gulo ng pamilya ko. I just went back inside our room nalang and waited for them na umakyat para mag manyanita sa aking kaarawan. Humiga muna ako sa aming kama at pumikit. A few minutes later narinig ko na na tumugtog ang gitara sa aming pintuan and then they started singing...

"How beautiful is the morning

As we come and sing to you

With hearts so full of gladness

And the fondest thought of you!"

Imelda was holding a biko with a candle in the middle, she was smiling and rolling her eyes at me as I watched her sing while smiling at kinindatan siya. Kinilig ata? They were all singing happily to me.

"On the day that you were born

All the flowers burst in bloom

The world was filled with colors

And the strains of a welcome song

We wish you a "Happy Birthday!"

Today and the years to come.

God bless you now and forever

May your dreams come true, Dear one!""

"Happy Birthday Darling!" bati ni Imelda sa akin while holding the biko.

I blew the candle at isa isa naman ako binigyan ng bulaklak at binati ng aking mga kaibigan at ng aking pamilya. I thanked them at bumaba na rin maya maya para kumain. Naiwan naman kami ni Imelda sa kwarto.

"Okay ka lang mahal?" tanong ko kay Imelda na natatawa.

"I'm okay darling, jusko, natatawa nalang talaga ako sa pamilya mo, di ko inexpect na medyo magulo sila, although mahilig sila on time at may sched or organized, pero pagnagsama-sama na, ewan ko mahal, nauubos enerhiya ko sa kanila. Lahat sila may say, lahat may suggestion sa suggestion ng isa." Reklamo nito sa akin.

"Haha, sorry mahal and thank you so much for the manyanita, di mo naman kailangan gawin ito para sa akin." sabi ko naman habang natatawa.

"It's fine darling, once a year lang naman birthday mo, and I'm happy to do this for you." Sabi nito sa akin.

I was just sitting on our sofa and looking at her, I took her hand at hinila ko dahan dahan papunta sa akin.

"Lika ka nga dito, kandong ka sa akin para ma hug kita." Sabi ko nalang sa kanya.

Umupo naman ito sa paa ko at hiniga ang kanyang ulo between my neck and shoulder at tinapik tapik ko yung kamay ko sa may pwetan niya, while my other hand naka support sa bewang niya.