I Fell In love With A Romualdez (Unedited)

Chapter 102: One Day, Isang Araw

January 6, 1961

Imelda, Imee, Irene, Bongbong and Donya Josefa are at the school theater dahil nanood sila ng childs play na activity ng paaralan.

Bongbong and Imee are reciting a poem in front and act got to act too. Nagtatampo naman ngayon si Imelda dahil wala na naman ang asawa niya at naging busy na dahil sa trabaho na naman.

While they are waiting for the two kids to play, si Irene naman ay nabagot at kanina pa umiiyak. Kaya nag excuse na muna sa Imelda kay Donya Josefa at lumabas muna saglit, at nagbaka sakali na umabot si Ferdinand sa play ng dalawa. After a few minutes ng paghele, medyo kumalma naman si Irene at tumahimik na.

"Irene, darling, let's stop crying and go back inside, please. Let's watch manang and manong play, sweetheart." pagmakaawa ni Imelda sa anak na babae. Pero tahimik lang si Irene, yun pala pagtingin ni Imelda ay nakatlog na dahil sa kakahele.

"Ayun, tulog." Sabi lang ni Imelda at bumalik na sa loob at sa pwesto niya.

Nagtaka naman si Imelda kung sino yung lalaking kausap ni Donya Josefa pero binaliwala lang niya. Napansin naman siya ni Donya Josefa at pinakilala siya nito. Nagulat naman siya nung makita niya ulit yung kababata niya.

"Oh, Imelda, meet my student, Frederick!" sabi ni Donya Josefa.

"Magkakilala pala kayo my?" tanong ni Imelda.

"Yes, he was my student noon, before he became a pilot, why? You already know each other?" tnaong ni Donya Josefa.

"yes, he was my kababata, before they moved out sa lugar namin and went to the Northern part of Luzon." Sabi ni Imelda.

"Naalala mo pa yun ah? Di ka pa rin nagbago." Sabi lang ni Fredrick.

"Syempre, why are you here, may anak kana pala?" tanong ni Imelda. Sasagot na sana si Fredrick Anton nang sumingit bigla si Donya Josefa.

"Dun ka muna tumabi kay Imelda at wala pa naman si Ferdinand." Sabi nalang ni Donya Josefa.

Then Fredrick changed his seat next to Imelda. Nakita naman ni Fredrick na may baby na karga si Imelda.

"Is this your bunso?" tnaong niya.

"Yes, she's pretty noh?" pagmamalaki ni Imelda.

"Yes, like you." Sabi ni Fredrick Anton.

"Actually, this baby, nagmana sa daddy, pogi rin ang daddy nito eh." Sabi ni Imelda.

"Of course, pogi nga naman si Mr. Senator." Sabi nalang ni Fredrick.

"Anyways, di mo pa nasagot ang tanong ko ah, bakit ka pala andito?" tanong ni Imelda. Fredrick shookt his head.

"Oh right, sinamahan ko lang yung pamangkin ko dito and wala pa akong anak, and di ko naman alam na magkatabi lang pala tayo ng assigned seats for guardians and parents." He said.

"Oh, di ko na napansin, what a small world no, magkakilala na pala kayo ni mommy, pero di ka kilala ni Ferdinand?" Imelda said, quite amazed sa nagaganap.

"Oh, di talaga ako makikilala niyan, kasi nasa Manila lang naman lagi si Ferdinand noon, minsan lang nakita ko, dumadalaw sa mommy niya. Sweet nga niyan eh, kasi everytime he visits Donya Josefa, lagi niya dinadalhan ng flowers." Kwento niya.

Habang nagkukwentuhan yung dalawang magkababata ay di naman namalayan ni Imelda na dumating na ang kanyang asawa at naupo sa vacant seat sa tabi ng mommy niya.