ATLAYICI

FİNAL!

Gözlerimi yavaşça aralamıştım. Etraf buğulu gözüküyordu. Odamdaydım. Karşımda duran kişiyi seçmeye çalışıyordum. Bu Peter dı ve endişeyle bana bakıyordu. Koşar adım yanıma geldi

- Ahh çok şükür Lucy sana bi şey oldu diye çok korktum. İyi misin? Dedi saçlarımı okşuyordu.

- İyiyim. Ne zamandır uyuyorum? . Başım çok ağrıyor. Dedim yönümü ona çevirerek.

- İki güne yaklaşmıştı. Bu kanlı ayın eseri olmalı. İlk başlarda bende yaşamıştım. Dedi

- Kanlı ayda ne? Dedim .

- Kurt adamların güçleri o gün zirve yapar. Ve sen henüz zayıf olduğundan sana yüklenen bu gücü kaldıramadın. Ama korkma geçti. Dedi.

Gülümsedim. Başım çatlıyordu. Birden kapı çaldı. Gelen Jenny di. Gülümseyerek yanıma geldi ve yatağın ucuna oturdu.

-İyi misin?

- İyi misin? İkimizde aynı anda sormuştuk. Güldük.

- Ben iyiyim sorun yok.Bak turp gibiyim dedi Jenny pazularını gösterirken. Gülümsedim. Ya sen dedi.

- Evet bende iyiyim. Ve kollarımı açıp kocaman sarıldım.

Ben uyurken neler oldu dedim. Peter a bakıyordum.

- Edmund ve ben seni eve getirdik. Oradaki bütün çocukları çıkardık. Edmund hepsini şifacının yanına götürdü. İçerde kalan David in adamlarının işini bitirdik. Victoria ve John da evlerine döndü. Sonra bizde buraya döndük. Edmund hala David i ve anneni arıyor. İşte böyle dedi gülümsüyordu.

Bende tebessüm ettim ve yerimden doğrulmaya çalıştım. Jenny elimden tuttu ve kalkmama yardım etti.

- Banyoya gitmem gerek dedim ve ayağa kalkıp banyoya dğru yürüdüm. Elimi yüzümü yıkadım ve aynada kendime baktım. Uzun zaman olmuştu kendime bakmayalı. Gözlerimin altı mordu ve mavi gözlerimin rengi solmuştu. Saçlarımı açtım ve elimle düzelttim. Birden aynada bir yansıma gördüm. Aynaya iyice yaklaştım. Bu annemdi. Hışımla arkamı döndüm. Bu hayal değildi. Annem karşımda duruyordu. Donmuştum ve hiç bir şey söylemeden ona bakıyordum. Yüzü ve kolları yara içindeydi. Saçları dağılmıştı. Gözümü kapatıp tekrar açtım o hala ordaydı ve bana gülümsüyordu. Hızla ona sarıldım ve kokusunu içime çektim. O ise Saçlarımı okşuyor ve durmadan beni öpüyordu.

- Sana ulaşmam kolay olmadı kızım. Dedi fısıldayarak. Konuşamıyordum. Sıcak gözyaşım annemin omzunu ıslatıyordu.

- Nasıl gelebildin? Dedim zorlukla konuşuyordum.

- Kaçtım. Hayatta olduğunu öğrenince kaçtım. Dedi.

Gözlerimi sildi bende onunkini. Birlikte aşağı indik. Peter ve Edmund un sesi geliyordu. Annemi görünce ikiside sustu ve şaşkın bir şekilde bize bakmaya başladılar. Gülümsedim ve annemin elinden tutup salona doğru yürüdüm.

- Annemi buldum! Dedim. İçim içime sığmıyordu. Edmund ve Anna anneme ve bana sarıldı. Peter donup kalmıştı. Kolundan tuttumve annemin yanına getirdim. Annem gülerek elini uzattı. Peterde çekingen çekingen elini annem uzattı.

- Merhaba efendim ben Peter Scarlett. Dedi nefes almıyordu sanırım.

- Memnun oldum Peter bende Susan. Dedi gülümseyerek.

Jenny Nick ve Alice koşarak aşağı geldiler. Alice nin gözleri hala şişti. Jenny onu güldürmeye çalışıyordu.

- Hoş geldiniz Ben Jennifer, Lucy nın kardeşiyim. Dedi gülümseyerek.

- merhaba ben nick Lucy nın kardeşinin erkek arkadaşıyım dedi gülerek. Bizde güldük.

- Selam ben Alice dedi alice zoraki gülümsüyordu.

..

- Susan olanları bize anlatmak ister misin? Dedi Anna hepimizin merak ettiği şeyi sormuştu.

Annem elimi sıktı, çayından bir yudum aldı ve anlatmaya başladı.

- Biz David ile lisedeyken sevgiliydik.

Hepimiz özelliklede ben şoka girmiştim. Annem bana baktı veyanağımı okşayıp anlatmaya devam etti.

- Benim için sıradan bi arkadaşlıktı ama David işi abartmıştı. Bir gün ayrılmak istedim. Ama o kabul etmiyor sürekli peşimden geliyordu. İkimizde atlayıcı olduğumuzdan ondan kaçmam imkansızdı. Birgün Parise kaçmıştım. Beni buldu ve tam bana saldıracaktı ki biri gelip David i fena benzetti. İşte ogün orada Lucy nın babası Carl ile tanıştım ve bir daha ondan kopamadım. Onun bir kurt olması benim için fark etmiyordu ama kurallar buna karşı çıkıyordu. David de bu işe kendini adadı ve farklı türlerin ilişkilerini önlemek için savaş ilan etti. Bundan 6 yıl sonra kocamı öldürdü. Engel olamadım. Olamadık. Elimden sadece kız kalmıştı ve onun ölmesine izin veremezdim. Hafızasını sildirdim ve onu başka birine bıraktım. Bir yıl sonra David beni buldu ve bu zaman kadar tutsak etti. Bana Lucy i öldürdüğünü söyledi. Dün adamlarıyla konuşurken ağzından kaçırdı. Bende kaçtım. İki adamını öldürdüm. Ve David onuda öldürdüm son gücümle tırnaklarımla boğarak öldürdüm onu.

Annem ağlıyordu. Yaşlar yavaşça süzülüyordu. Yanına sokuldum. Bende ağlıyordum.

- Sen harika bi annesin dedi Edmund. Anna ve Jenny de ağlıyordu.

Annem sımsıkı bana sarıldı.

Hava iyice kararmıştı. Peter beni terasa çağırdı. Gökyüzü bulutsuzdu ve sonsuz yıldızlar patıldıyordu. Peter gökyüzüne bakıyordu.

- Ben geldiiim dedim gülümseyerek.

Bana doğru yürüdü ve ellerimi tuttu. Gözlerim kocaman açılmıştı.

- Hani sana bir şey söyleyeceğim demiştim hatırlıyor musun? Dedi

- E e evet dedim kekeleyerek.

- Lucy, Kalbim senin varlığın sayesinde can buldu. Ben senin sayende yeniden hayata döndüm. Yeniden birini sevmek nedir senin sayende öğrendim. Lucy ben sana aşık oldum seni seviyorum dedi.

Kalbim göğsümü delip çıkacakmış gibi atıyordu. Diyecek bir şey bulamıyordum. Aklımdakı milyonlarca kelime yok olmuş gibiydi. Peter dudağıma yaklaştı bende ona, bu verilecek en güzel cevabım olmuştu.

......

Biraz hava almak için dışarı çıkmıştım. Hava çok güzeldi. Peter ve Amy hala uyuyorlardı. Seradaki çiçekleri suladım ve Daisy nin mamasını verdim. Peter uyanmış Kucağında hala uyumaya devam eden Amy nın başından öperek yanıma gelmişti. Çimlerin üstüne oturduk ve birbirimize bakıp gülümsedik.

- Seni seviyorum.

- Ben seni daha çok.

- Benim kadar kimse seni sevemez.

- Benim sevgim dünya üzerinde başka kimsede yok.

Tam bana yaklaşmıştı ki Amy nın gaz çıkarmasıyla kahkahaya boğulduk. Kucağıma alıp içeri götürdüm. Altını değiştiriyordum ki uzun zamandır sesini duymadığım birinin sesini işittim.

- Lucy evde misiniiizzz? Bu Jenny nın sesiydi. Koşarak evden çıkıyordum ki Amy ı unuttuğumu fark edip tekrar döndüm. Kucağıma alıp koştum. Nick ve Peter çoktan oturup sohbete başlamışlardı. Jenny i görünce şok olmuştum.

- Kardeşim! Sıkıca sarıldık. Tabi Jenny nin koca göbeğinin izin verdiği kadarıyla. Amy i kucağımdan aldı ve onada sarıldı. Ona baktığımda tüm yaşadıklarım tekrar tekrar aklıma geliyordu. Gözlerim dolmuştu.

- Lucy Meganın yaşadığına dair bazı izler bulundu. Dedi masaya otururken.

- Ne!

THE END....

?

..........

İKİNCİ KİTAPTA BİRLİKTE OLMAK DİLEĞİYLE ŞİMDİLİK HOŞÇAKALIN ☺

Nur Cennet...