YOU ARE MY FIRST AND LAST

Chapter 33

H3L70w P3owhzzz? Ajejeje ^__^ Hihi. Masaya ako kasi nagkakaliwanag na yung Filipino Research namin. Pero maypagkasad dn kasi nadagdagan yung project namin sa PHilHis -____- Highschools, enjoyin nyo na H.S life nyo. Di madali collge, PRAMIS!

Anyways... Etoh na po:) Mag UUPDATE NA!

COMMENT- Lahat ng hinanakit at nararamdamn nyo paki Comment! Para alam ko kung nabobored na kayo o hindi dbah? Para din mapabilis UD ko!:))

VOTE- Isang pindot lang oh! Balato nyo na sakin toh!

Be my Fan!- Kahit kunyareng fan lang ^___^

SHARE- Share nyo sa buong mundo! >__< Joke! Haha. Basta share nyo:)

THANK YOU VERY VERY MUVH READERS!!! Xie xie ni!:***

Shirlyn's POV

"Shirlyn, anak! Okay ka na ba, ha? Diyos ko salamat po" sabi ni mama pagmulat ko ng mga mata ko.

Bakit sya umiiyak at malungkot? Ano bang nangyari?

I lookes around... andito nanaman ako sa white room na toh.

Bakit ako nahospital?

..

..

----FLASHBACKS----

 

Tumatakbo padin ako

..

This time, wala na ko sa building

..

Andito ako sa field

..

Tumatakbo

..

Umiiyak

..

..

Wala na kong pakeala kung ano ang sasabihin sakin ng makakakita sakin.

Basta ang alam ko

..

Ayoko na.

..

Hindi ko na kayang magpanggap na okay ako dahil alam kong hindi.

Ayoko nang ngumiti dahil alam kong ang gusto ko lang nmn ay umiyak na.

Ayoko nang magkunyare na hindi ko na sya mahal dahil hanggang ngayon sya padin.

..

Sya padin

..

Pero hindi na ako

..

Ang sakit. Gusto ko nang itigil lahat ng nararamdamn ko. Gusto ko nang mawala sa mundo. Gusto ko nang mamatay ngayon. Sana sa pagtakbo kong ito... tuluyan nang tumigil ang puso ko at hindi na tumibok pang muli.

Ayoko na. Hindi ko na kaya.

..

Patuloy lang ako sa pagtakbo ng bigla akong nakaramdamn ng pagkahilo.