YOU ARE MY FIRST AND LAST

Chapter 44

Goodevening!!!:) Who watched Ina Kapatid Anak? Kaiyak nuh? mamimiss ko talaga manuod nun. PRAMIS! Wala na kong aabangan gabi gabi.

..

Anyways, lapit na po ito matapos. Salamat po sa walang sawang pagsuporta sa story. 

#PEESYONG!!

SHIRLYN'S POV

"Hay nako! Ewan ko ba kasi sayo. Hindi mo man lang sinabi ng maaga" galit na sabi ko kay Daniel. Andito kami ngayon sa isang park ng Sofitel habang inaabangan ang sunset.

Badtrip ako saknya. Langya kasi sya. Hindi nya man lang sinabi sakin ng maaga.

Grabeng galit kaya yung naramdaman ko sakanya.

"As I said, hindi ako nagkaroon ng chance na sabihin sayo cuz lagi mo kong pinuputol" sabi nya sakin na parang natatawang ewan.

"Laging pinuputol? Abah? Mag 2 months na ko dito sa Pinas oh. Ang daming chance kaya!" sabi ko saknya.

"tsss. If you will be in my situation hindi din magiging madali." sabi ni Daniel.

"Asus" sabi kong parang naiirita. Lakas din ng topak ko noh? Kanina nagiiyakan kami tas ngayon para kaming mga bata na nagaway sa laruan.

Medyo matagal tagal din yung iyakan kanina. And we decided na mag usap na muna ng matino.

He explained everything to me. About kay papa and sa dad nya. And even dun kay Jen. Inaamin ko. Habang kinikwento nya yun. Sobrang sakit yung nararamdaman ko.

Pinipigilan ko lang yung mga luha kong pumatak nanaman. Pero kapalit ng mga sakit ng katotohanan, e yung saya nang paparaya. 

Pagpaparaya sa lahat ng sakit ng nakaraan. Para akong nabunutan ng isang malaking tinik dahil sa katotohanan.

"And besides... I decided na hindi na sabihin since... masaya ka na kay Grey" nakita ko yung pagbabago ng expression nya. Mula sa mukhang nakangiti kanina, napunta sa mukhang hindi maipaliwanag.

..

Grey, muntik ko na nga palang makalimutan si Grey. Bigla nalang kasi syang nawala kanina. 

Bakit kaya nya ko pinapunta? Pwede kayang... dahil dito?

..

"Bakit nga pala kayo nag aaway ni grey kanina? bakit kayo magkasama?" pag chachange topic ko. 

"He txted me. He said na may sasabhin sya. Ang weird nya nga e" he said. Napaisip pa tuloy lalo ako. Bakit pareho nya kaming pianpapunta ni Daniel dun?

..

"Peej" narinig kong tawag nya sakin at naputol yung pag iisip ko.

"Oh?" tingin ko saknya.

"Hindi ka na ba talaga galit?" tanong nya.

"Sa totoo lang... Kanina, habang naririnig ko yung mga sinabi mo... nakaramdam din ako ng galit. Kasi pakiramdam ko, pinangunahan nyo ko ni papa sa desisyon ko. Na hindi nyo inisip yung mararamdaman ko. Na ang tagal nyong tinago sakin toh."

Nakita kong nag iwas sya ng tingin.

"Pero... naisip ko din kasi. Para san pa kung magagalit ako dba? Masyado nang maraming nangyari. We are both broken more than enough. At kung magagalit ako, mas papahirapan ko ang sarili ko."

I saw him looked at me then smiled.

Nag smile din ako.

"Tsaka, we only live once. Ayoko nang masayang yung oras ko na magalit pa sa mga taong wala naman palang ibang ginawa kundi protektahan at gawin ang makabubuti para sakin.... Kahit nasasaktan nadin sila" I said then smiled again.