YOU ARE MY FIRST AND LAST

Chapter 35

GOODEVENING!!!:) Rainy Fridayy! Grabe ang ulan. Well, atleast nakapag update na.SORRY TALAGA!!! AS IN BONGGANG PASESNYA! Sobra lang talaga mga researh,reports,quizzes,assignments and projects namin! Whahaa. Bakulaw mag pa proj mga prof namin >__< HAHAHA!

VOTE! COMMENT! BE MY FAN! SHARE!

Btw: Heartbroken ako. <///3 Nakita ko si crush with someone. Potek. dapat nagdala ako ng bomba e! HAHAHA! Well, ang pangit nya! di ko na sya CRUSH! Move on na ko!. kay Asyong nalang ulet ako. HAHAHA!

-----------------------------------

Shirlyn's POV

"Mine, are you okay?"

Hindi ako sumagot. Tinignan ko lang sya tsaka tumingin ulit sa bubong.

"Mine.." he said once again. Nakahawak sya sa kamay ko. Ewan ko. Nag teteary eye nanamn ako.

"Grey" tawag ko sakanya habang nakatingin lang sa taas.

Hindi sya nagsalita. He waited for my next statement.

"I'm scared" yun ang sinabi ko. Then after that statement... tumulo na yung mga luha ko.

Oo, Natatakot ako. Bukas na kasi ang operation ko.

Sa dami ng napagdaanan ko mula pinas hanggang dito sa America... hindi ko akalain na matatakot padin ako pag dumating na yung araw na ito.

7 months nadin kami dito sa America... I didnt even know kung paano ko nakayang mabuhay nang wala sya

...

Nang hindi sya nakikita

..

Mahirap. Mahirap kasi sa mga panahong hirap na hirap ako sa situation ko dahil sa sakit ko... hindi sya ang nasa tabi ko. Tanga ko dba? Dapat sanay na ko. Dapat hindi ko na sya iniisip. Masaya nanaman sya sa Pinas. Bakit pa ko magaaksaya ng panahon para isipin sya?

Pero hindi mapilit ng utak ko ang puso ko.

Kahit gusto syang kalimutan nitong isip na toh, yung pesteng puso ko... patuloy padin ang pagtibok para sakanya.

"Don't be... I'm here. We are here" sabi sakin ni Grey. Pero parang lalo lang bumigat yung dibdib ko. Dahil alam ko sa sarili ko na... si Daniel, sya ang totoong kailangan ko.

"Grey.. I need him" sabi ko nang umiiyak padin. Parang gusto nang humagulgol ng puso ko. Pero hindi ko na magawa dahil sa sobrang nang hihina na ko. Nakahiga ako sa kama at ang daming nakatusok sakin. Kaya kahit gustuhin ng katawan ko bumangon, hindi ko din magawa.

"Shirlyn.." I heard him said my name... na para bang nagmamakaawa sakin na itigil ko na. Pero para akong bingi na walang narinig. Ang tanging alam ko lang ay kailangan ko sya. I need him to survive my operation tomorrow.

"I need him Grey. Please... Beg him to visit me. Kahit isang beses lang"

Matagl din akong hindi nagkaganito. Pinipilit ko kasing ipakita sakanilang lahat na okay lang ako na wala sya. Ayoko kasing mamroblema silang lahat sakin. Kaya sinasarili ko nalang. Ang tagal ko ding nagmatapang... pero kahit ngayon lang.... pleaseee... kahit ngayon lang ako maging mahina ulit... kailngan ko lang talaga sya...

Hindi nagsalita si Grey. Pero kitang kita ko na nalulungkot sya sa ginagawa ko. Besides to the fact na nagpapakatanga ako. Nasasaktan ko din sya. Nasasaktan ko sya dahil mahal nya ko... pero iba padin ang hinahanap hanap ko.

"Please..." isa ko pang sabi. Wala na kong pakialam kung nagiging unreasonable na ko. Pero gustong gusto ko na syang makita. Kailangan ko sya. Kailangan ko sya...