Çıkmaz Sokak

2.2

Oturduğum masadan kalktım, olması imkansız dedim ama olmuştu bilene çoktan bir deli cesaretiyle tekrar odaya girdim , kapıyı bile çalmadan hala masada oturuyor ve gülüyordu . Gülünecek bir şeyin olmadığı bir halde gülmesi saçmaydı ,

" Benim canım kızım gelmiş . "

Dedi yalakacı bir biçimde , o kadar çirkin görünüyor ki gözüme anlatamam Ceylan ablayla gördüğümden beri aynı şekilde hissediyorum ona karşı hem sinirliyim hala hem de çok çirkince görünüyor gözüme. Bazı anları silip atmak istersiniz ya kafanızdan öyleydi işte bu anı kafamdan bir ömür silmek istiyorum tıpkı Ceylan ablayla gördüğüm günü de silmek istediğim gibi.

" Senin ne işin var burada ? "

Diye sordum her şeyi unutarak ama unuttum desem de buna aklım izin vermiyor , duygularımla unuttum diyorum sadece . Bazen duyguları da öldürmek lazım aklı kullanmak için , duygusuz biri olsanız bilene aklınızla hareket edersiniz. Umutluyum sadece burası arkadaşının olmasından ama öyle bir ifade dahi yoktu yüzünde , bir kapı açık bırakıyor ama girişi yasak bir kapı, girişi yasak olan bir kapı olsa da o kapı orada duruyor .

" Niye olacak buranın müdürüyüm. "

Dedi iğneleyici bir biçimde az önce dediğim her şeyi yutuyorum ve yüzüne bakıyorum boş bir ifadeyle , iş adamı ve polis müdürü ikisi de bir birinden fazlasıyla uzak kavramlar olması imkansız.

" İnanmıyorum sana , sen bana bir kapı bile açık bırakmadın sana inanayım diye . Sen kendini düşünen bir bencilin tekisin ya ben senin nasıl kızınım buna şaşırıyorum. "

Bir iki dakika boyunca kahkaha attı ve sonra yüzüne ciddi bir ifade yerleştirdi ve boğazını temizledi .

" Belki de benim kızım değilsindir ? "

Dedi soru sorar gibi deşete düşüen yüz ifademle yüzüne baktığımda ise tekrardan gülmeye başladı .

" Sen bir şey mi içtin ? "

Diye sordum, aklım almıyordu onca zaman neden o zaman öyle davrandığını mantıksız hatta mantıksızlığı da geçti . Saçmaydı sinir ve endişeyle ne yapacağımı bilmez bir halde yüzüne baktım ama o sadece kahkaha atmaya devam ediyordu . Bir zamanlar benimle oyun oynayıp gülen adam tam anlamıyla gitmiş ve yerine canavara dönüşen bir adam gelmiş , peki o canavar nasıl bu hale geldi ? Belki de hep canavardı ve bana canavar olmadığı halini gösterdi . Kim bile bilir ki hayatta bazı anlar vardır, yanılmış olmak istersiniz bir şey için ama o şey aslında gerçektir ve o gerçek bile bile yüzünüze vurulur , yüzünüzü çevirirsiniz ve başka bir gerçekle yüzleşirsiniz siz , daha birinci şoku atlatmadan insanlar , acımasızca yüzünüze gerçekleri vurur . Öyleydi işte ben yüzümü Seline çevirdim o bana annen intihar etmedi dedi , şimdi yüzümü babama çevirdim oda canavar olan yüzünü gösterdi , ilk gösterdiği yüzü ise ; babama güvenmemem gerektiği ve arkamdan her işi çeviren biri olduğunu öğrendim . Dersiniz ya hep , o yapmaz aslında ilk yapan onlardır her şeyi , yapmaz dediğimiz herkes sırtımıza bir bıçak saplar ve biz her bir bıçak etkisiyle , daha da yere yakın oluruz ve artık kimseye güvenmemeye başlarız.

" Hayır, gerçek bu Sema . "

" Gerçek bu falan değil ,bana oyun oynuyorsun yine . Ben senin kızın değilim diyelim ki , o zaman niye başından beri bana iyi davrandın ? Prensesim , kızım, canım bunlar yalan mıydı ? Sen yalan söylemeyi bile beceremeyen birisin . "

" Ben bugüne kadar sana hep yalan söyledim ki ."

Dedi ciddi bir tavırda, olabilir herkes yalan söylüyor başta sen söyledin bana hep.