Aşk-ı Medya

3- Röportaj

Kapıda gelen oydu. Evet, evet o Gökalp Durmaz'dı. Ağzımı bir süre sonra kapattım.

Kapa kız ağzını sinek girecek

Bir düşünce ile kıkırdadım. Tekrardan gözlerim o yakışıklı adama doğru kaydı. Gözlerimi ovuşturarak tekrardan kapıya doğru baktım. Yoktu, biraz arkamı döndüğümde ise bana sert bir bakış atarak içeri doğru girdi. Biraz Gökalp'den bahsedecek olursak;
esmer , uzun boylu, kahverengi gözlü , yakışıklı, hayalimde ki erkek modeli.

Ah, düştüm galiba...

Tüm öğrencileri konferans salonuna gönderdiler. Ben ise en ön sırada Gökalp'in en gözünün çarpacağı yerde oturuyordum. Gökalp geldi ve masaya oturdu. Sıra sıra öğrenciler el kaldırıp soru soruyorlardı. Ben ise büyük bir hayranlıkla onu dinliyordum.

"Her okulda çok başarılı bir öğrenciydim. Hırslıydım. O zaman kafama büyük bir adam olmayı koymuştum. Eğer sizde çok çalışırsanız eminim büyük iş insanları olabilirsiniz."

Gökalp konuşurken aklım düşüncelerime kaydı;

Onun kadar başarılı olmasamda iyi bir öğrenciyim, sonuçta bende büyük bir iş kadını olmayı hayal ediyordum.

Konuşması bittiğinde ise herkes konferans salonundan ayrıldı. Dışarıda onu bekliyorduk. Kapıdan çıktığı anda yanımdan hızlıca geçip gitti. Yüzüme bakmamıştı. Şimdi emin olmuşum ki bu mesajları bana atan gizli hayran o değildi, acaba sınıftan arkadaşlarım mı beni işletiyor diye düşünmeye başladım.

Sonra telefonuma bir mesaj geldi.

" Tekrar görüşmek üzere..." Bu mesajları bana yazan kimdi, onu bulmaya karar vermiştim. Okul bittiğinde eve döndüm. Telefonuma mesajlar gelmeye devam ediyordu. Ben ise onunla konuşacaktım. Onun kim olduğunu bulmaya kararlıydım.

"Bugün çok güzeldin"

"Teşekkür ederim, siz beni tanıyorsunuz ama ben sizi tanımıyorum kendinizden biraz bahseder misiniz?"

"Zaman geldiğinde beni tanıyacaksın güzelim"

"Peki ya bu zaman ne zaman gelecek, ben sizi daha fazla merak etmeye başladım"

"Biraz sabret güzelim"

"Peki o zaman siz bilirsiniz benim derslerim var, sizinle daha fazla konuşamam iyi akşamlar"

Telefonu kapattığım sırada annem kapıyı çalarak içeri girdi.

"Güzelim yemek hazır gelebilirsin" Güzelim mi? Beni işleten annem miydi yoksa, şüphe dolu gözler ile anneme baktım.

"Ne oluyor, iyi misin?" Diye sordu annem.

"Bir şey yok merak etme geliyorum anneciğim" dedim ve odamdan çıkarak masaya oturdum. Annem ile babam okulumun nasıl geçtiğini sordular. Gayet iyi olduğunu bugün okulumuza bir iş adamın geldiğini ve başarılarını anlattığını söyledim. Yemeğimizi bitirdik odama giderek ders çalışmaya başladım...